Tijd voor een update
Door: Kristel
Blijf op de hoogte en volg Kristel
25 Februari 2010 | Ghana, Ho
Hoi hoi!
Even een update over de afgelopen. Aan de ene kant niet veel meegemaakt, het was een gewone schoolweek, maar aan de andere kant toch wel.
Maandag was mijn hostbroertje jarig en na school zijn we dan ook allemaal meteen naar huis gegaan, voor het geval er iets te vieren viel. Dit viel dus tegen, want er was niks te doen. Wij wilden de pret niet bederven dus we hebben een mooie kaart gemaakt om te geven naast ons cadeautje. Ik belde op naar mama omdat ik vergeten was hoe je 'happy birthday' in het duits schrijft(oeps ik weet het!). We wilden namelijk in zoveel mogelijk talen Happy Birthday schrijven. Helaas had mama wat minder vrolijk nieuws.Ze vertelde me dat het niet zo goed gaat met oma en dat ze afgelopen zondag bediend is. Ik was dus erg verdrietig, omdat ik mijn lieve oma natuurlijk nog lang niet kwijt wil. Echter is het misschien voor haar wel beter om eindelijk naar opa te gaan, maar het voelt allemaal erg dubbel als je hier in het verre Ghana zit. Je hoort allerlei verhalen van thuis en het is lastig om er hier een beeld van te vormen. Gelukkig heeft de bediening voor oma voor heel veel rust gezorgd en het gaat zelfs wat beter met haar. Ik hoop van harte dat ze weer opknapt, maar je weet het natuurlijk nooit aangezien al ze al 90 jaar is.
Dus lieve lieve oma, heel veel beterschap en ik denk aan je hier in Ghana!
Na dit nieuws riep mijn hostmoeder dat het avondeten klaar was en toen stond er een soort van champagne op tafel en een feestelijk diner. Echt zo dubbel. Zat ik daar feest te vieren, terwijl ik me niet echt in de stemming was om dat te doen. Maargoed, het zorgde achteraf ook wel weer voor wat afleiding.
Dinsdag weer een dagje op Royal Praise, een vreselijke saaie dag. Ik het werkelijk niks nuttigs gedaan. Het eerste wat er gebeurde die dag, was dat een van de leraren zei dat ik naar alle klassen moest gaan, omdat ik een evaluatieformulier kreeg na mijn werkperiode. Als ik niet in alle klassen was geweest, zou ik als absent worden opgeschreven en dat zou natuurlijk een slechte indruk geven. Terwijl de eerste dag op Royal Praise mij verteld was dat ik een klas moest kiezen, omdat het anders verwarrend is voor de kinderen. Dit heb ik dus ook netjes gedaan, klas 3 zoals jullie weten. Zo ging het de hele dag door, ik moest dit en ik moest dat, terwijl die kinderen op die school zo verwend zijn dat het haast niet aan te zien is. Als je het vergelijkt met de kinderen op Airfield, is het haast frustrerend. Die dag heb ik dus verward doorgebracht en ik heb een lesje engels gegeven en daarna nog een keer de plop dans met ze gedaan. De leraar vraagde me gedurende de les ook nog eens even of ik ze wilde slaan als ze durfde hun mond open te trekken. Ik dacht ze kunnen het hele lokaal op zijn kop zetten, maar ik ga ze niet slaan. (Op Airfield slaan ze de kinderen niet, dus ik snap niet waarom dat op Royal Praise zo nodig moet?!)
De dag erna ging ik met Audrey naar Royal Praise school, want op dinsdag ben ik alleen omdat Audrey dan op Airfield is met Charlotte. Die dag hebben we een soort van aardrijkskunde les gedaan. Dat was heel leuk, zowel voor ons als voor de kinderen. Weer zei de leraar dat zodra we een vrij momentje hadden, dat we naar andere klassen moesten, want de leraren wilden ook wel eens rust?!?! Ik vroeg me toen heel erg af wat ik hier deed? De leraren voorzien van een extra dagje vrij of de kinderen helpen? Je helpt de kinderen met goede lessen, waar ze iets aan hebben in de toekomst. Met een lesje hoe je in het Nederlands zegt: 'goedemorgen', helpt je ze totaal niet. Dat zijn ze morgen weer vergeten, terwijl je die tijd zoveel nuttiger kan besteden.
Gelukkig was er die avond een meeting georganiseerd door Project Abroad. Ik had echt een goed gesprek met Kwasi nodig(hoofd van Project Abroad in Ho). Gelukkig gaf hij me die mogelijkheid en daar heb ik flink gebruik van gemaakt. Ik wil graag de tijd die ik nu nog in Ho heb besteden door te werken op Airfield. Het gebouw is bijna af en ik wil graag mijn steentje bijdragen om het sponsorgeld daar te besteden. Ze hebben nieuwe boeken nodig, schrijfwaren en wat speelgoed voor de kleintjes. Die zijn namelijk veelste jong om al te gaan leren. Eigenlijk hebben ze ook nieuw meubilair nodig, maar dat is iets te duur om aan te schaffen met mijn budget. Ze kunnen niet alles tegelijk hebben, ze moeten ok iets hebben om naar te streven.
Ik ben allang blij als de school dadelijk af is. Dan zijn er namelijk meer leraren bereid om te komen naar de school, omdat er meer faciliteiten zijn en meer middelen om les te geven. En als we dat hebben bereikt, zijn we al een heel eind op weg. Want nu zijn er niet genoeg leraren, dus zijn er altijd kinderen die geen les krijgen. Dus als we dat al kunnen voorkomen, dan is dat al goed. Dus met nieuwe lesboeken, die ik voor ze ga kopen, hoop ik dat we zo een heel eind de goede kant op gaan met deze school.
Uiteindelijk is het gesprek met Kwasi goed gelopen en heeft hij me toestemming gegeven om mezelf eens echt nuttig te maken haha! Klinkt zo gek, maar dit is wel zoals het is. Op Airfield hebben de kids me nodig en op Royal Praise vinden ze me alleen maar interessant omdat ik blank ben, maar verder kan ik niks voor ze betekenen.
Vandaag heb ik dus zelf gespraat met de directeur van Royal Praise en ik was best wel zenuwachting, omdat ik al wist dat hij er niet blij mee zou zijn. Ik vertelde hem wat ik verwacht had van mijn tijd in Ghana. Dat ik ben gekomen om te helpen op scholen die vrijwilligers nodig hebben en dat ik niet het gevoel heb ik dat ik iets kan betekenen voor Royal Praise. Hij begreep dat de kinderen mijn hulp daar veel meer nodig hebben. Aangezien ze op Royal Praise genoeg leraren hebben en zelfs luxe lesmateriaal. Blij was hij totaal niet, maar hij begreep het wel dus dat is het belangrijkste. Aanstaande donderdag heb ik, net zoals Audrey, mijn laatste dag op Royal Praise. Daarna zal ik tot en met 25 maart op Airfield mijn uiterste best doen om die school zo goed mogelijk te helpen. Ook is het nodig om ze te helpen met het maken van een dagindeling. Ze hebben er wel een, maar ze houden zich er totaal niet aan. Ik houd jullie op de hoogte wat de vorderingen zijn!
Morgen op 7 uur zullen we met een groepje vrijwilligers richting Cape Coast gaan. Eerst met een Trotro naar Accra en van daar richting Cape Coast. Een lang rit dus ik denk dat ik daarna wel even klaar ben met een tro. In Cape Coast zullen we de twee kastelen bezoeken, die in verband staan met het slavenverleden van Ghana. Ook zullen we naar Kakum National park gaan, om daar de Canopy Walk te doen. Dat is een tocht over allemaal touwbruggen die 40 meter boven de grond hangen(Ja, suus echt iets voor jouw!) en hopelijk zien we ook wat mooie dieren in dit park. En natuurlijk gaan we ook een middagje strand aanbidden, aangezien we aan de kust zitten. De foto's zullen volgen!
Oh ja, ik het zojiust mijn Afrikaanse tas opgehaald. Van de stof waar mijn jurk van is gemaakt, was nog wat over. Daar heeft de vrouw een hele mooi tas van gemaakt en een klein portomonneetje. Echt super leuk. Er zit zelfs een rits in het portomonnee en een klitteband op de tas om hem te sluiten. Echt luxe als je kijkt naar de doorsnee tassen in Ghana. Ik was helemaal verrast door de vrouw, want ik had niet verwacht dat ze er zoveel tijd en energie in zou steken. En dat voor 2 euro :)
Zometeen gaan we een hapje eten bij Freedom Hotel. Ik ben benieuwd wat de Ghanese wachttijd vandaag zal zijn, haha ik vind het nu al grappig!
Tot het volgende blok, na het weekend.
Liefs,
Kristel
Even een update over de afgelopen. Aan de ene kant niet veel meegemaakt, het was een gewone schoolweek, maar aan de andere kant toch wel.
Maandag was mijn hostbroertje jarig en na school zijn we dan ook allemaal meteen naar huis gegaan, voor het geval er iets te vieren viel. Dit viel dus tegen, want er was niks te doen. Wij wilden de pret niet bederven dus we hebben een mooie kaart gemaakt om te geven naast ons cadeautje. Ik belde op naar mama omdat ik vergeten was hoe je 'happy birthday' in het duits schrijft(oeps ik weet het!). We wilden namelijk in zoveel mogelijk talen Happy Birthday schrijven. Helaas had mama wat minder vrolijk nieuws.Ze vertelde me dat het niet zo goed gaat met oma en dat ze afgelopen zondag bediend is. Ik was dus erg verdrietig, omdat ik mijn lieve oma natuurlijk nog lang niet kwijt wil. Echter is het misschien voor haar wel beter om eindelijk naar opa te gaan, maar het voelt allemaal erg dubbel als je hier in het verre Ghana zit. Je hoort allerlei verhalen van thuis en het is lastig om er hier een beeld van te vormen. Gelukkig heeft de bediening voor oma voor heel veel rust gezorgd en het gaat zelfs wat beter met haar. Ik hoop van harte dat ze weer opknapt, maar je weet het natuurlijk nooit aangezien al ze al 90 jaar is.
Dus lieve lieve oma, heel veel beterschap en ik denk aan je hier in Ghana!
Na dit nieuws riep mijn hostmoeder dat het avondeten klaar was en toen stond er een soort van champagne op tafel en een feestelijk diner. Echt zo dubbel. Zat ik daar feest te vieren, terwijl ik me niet echt in de stemming was om dat te doen. Maargoed, het zorgde achteraf ook wel weer voor wat afleiding.
Dinsdag weer een dagje op Royal Praise, een vreselijke saaie dag. Ik het werkelijk niks nuttigs gedaan. Het eerste wat er gebeurde die dag, was dat een van de leraren zei dat ik naar alle klassen moest gaan, omdat ik een evaluatieformulier kreeg na mijn werkperiode. Als ik niet in alle klassen was geweest, zou ik als absent worden opgeschreven en dat zou natuurlijk een slechte indruk geven. Terwijl de eerste dag op Royal Praise mij verteld was dat ik een klas moest kiezen, omdat het anders verwarrend is voor de kinderen. Dit heb ik dus ook netjes gedaan, klas 3 zoals jullie weten. Zo ging het de hele dag door, ik moest dit en ik moest dat, terwijl die kinderen op die school zo verwend zijn dat het haast niet aan te zien is. Als je het vergelijkt met de kinderen op Airfield, is het haast frustrerend. Die dag heb ik dus verward doorgebracht en ik heb een lesje engels gegeven en daarna nog een keer de plop dans met ze gedaan. De leraar vraagde me gedurende de les ook nog eens even of ik ze wilde slaan als ze durfde hun mond open te trekken. Ik dacht ze kunnen het hele lokaal op zijn kop zetten, maar ik ga ze niet slaan. (Op Airfield slaan ze de kinderen niet, dus ik snap niet waarom dat op Royal Praise zo nodig moet?!)
De dag erna ging ik met Audrey naar Royal Praise school, want op dinsdag ben ik alleen omdat Audrey dan op Airfield is met Charlotte. Die dag hebben we een soort van aardrijkskunde les gedaan. Dat was heel leuk, zowel voor ons als voor de kinderen. Weer zei de leraar dat zodra we een vrij momentje hadden, dat we naar andere klassen moesten, want de leraren wilden ook wel eens rust?!?! Ik vroeg me toen heel erg af wat ik hier deed? De leraren voorzien van een extra dagje vrij of de kinderen helpen? Je helpt de kinderen met goede lessen, waar ze iets aan hebben in de toekomst. Met een lesje hoe je in het Nederlands zegt: 'goedemorgen', helpt je ze totaal niet. Dat zijn ze morgen weer vergeten, terwijl je die tijd zoveel nuttiger kan besteden.
Gelukkig was er die avond een meeting georganiseerd door Project Abroad. Ik had echt een goed gesprek met Kwasi nodig(hoofd van Project Abroad in Ho). Gelukkig gaf hij me die mogelijkheid en daar heb ik flink gebruik van gemaakt. Ik wil graag de tijd die ik nu nog in Ho heb besteden door te werken op Airfield. Het gebouw is bijna af en ik wil graag mijn steentje bijdragen om het sponsorgeld daar te besteden. Ze hebben nieuwe boeken nodig, schrijfwaren en wat speelgoed voor de kleintjes. Die zijn namelijk veelste jong om al te gaan leren. Eigenlijk hebben ze ook nieuw meubilair nodig, maar dat is iets te duur om aan te schaffen met mijn budget. Ze kunnen niet alles tegelijk hebben, ze moeten ok iets hebben om naar te streven.
Ik ben allang blij als de school dadelijk af is. Dan zijn er namelijk meer leraren bereid om te komen naar de school, omdat er meer faciliteiten zijn en meer middelen om les te geven. En als we dat hebben bereikt, zijn we al een heel eind op weg. Want nu zijn er niet genoeg leraren, dus zijn er altijd kinderen die geen les krijgen. Dus als we dat al kunnen voorkomen, dan is dat al goed. Dus met nieuwe lesboeken, die ik voor ze ga kopen, hoop ik dat we zo een heel eind de goede kant op gaan met deze school.
Uiteindelijk is het gesprek met Kwasi goed gelopen en heeft hij me toestemming gegeven om mezelf eens echt nuttig te maken haha! Klinkt zo gek, maar dit is wel zoals het is. Op Airfield hebben de kids me nodig en op Royal Praise vinden ze me alleen maar interessant omdat ik blank ben, maar verder kan ik niks voor ze betekenen.
Vandaag heb ik dus zelf gespraat met de directeur van Royal Praise en ik was best wel zenuwachting, omdat ik al wist dat hij er niet blij mee zou zijn. Ik vertelde hem wat ik verwacht had van mijn tijd in Ghana. Dat ik ben gekomen om te helpen op scholen die vrijwilligers nodig hebben en dat ik niet het gevoel heb ik dat ik iets kan betekenen voor Royal Praise. Hij begreep dat de kinderen mijn hulp daar veel meer nodig hebben. Aangezien ze op Royal Praise genoeg leraren hebben en zelfs luxe lesmateriaal. Blij was hij totaal niet, maar hij begreep het wel dus dat is het belangrijkste. Aanstaande donderdag heb ik, net zoals Audrey, mijn laatste dag op Royal Praise. Daarna zal ik tot en met 25 maart op Airfield mijn uiterste best doen om die school zo goed mogelijk te helpen. Ook is het nodig om ze te helpen met het maken van een dagindeling. Ze hebben er wel een, maar ze houden zich er totaal niet aan. Ik houd jullie op de hoogte wat de vorderingen zijn!
Morgen op 7 uur zullen we met een groepje vrijwilligers richting Cape Coast gaan. Eerst met een Trotro naar Accra en van daar richting Cape Coast. Een lang rit dus ik denk dat ik daarna wel even klaar ben met een tro. In Cape Coast zullen we de twee kastelen bezoeken, die in verband staan met het slavenverleden van Ghana. Ook zullen we naar Kakum National park gaan, om daar de Canopy Walk te doen. Dat is een tocht over allemaal touwbruggen die 40 meter boven de grond hangen(Ja, suus echt iets voor jouw!) en hopelijk zien we ook wat mooie dieren in dit park. En natuurlijk gaan we ook een middagje strand aanbidden, aangezien we aan de kust zitten. De foto's zullen volgen!
Oh ja, ik het zojiust mijn Afrikaanse tas opgehaald. Van de stof waar mijn jurk van is gemaakt, was nog wat over. Daar heeft de vrouw een hele mooi tas van gemaakt en een klein portomonneetje. Echt super leuk. Er zit zelfs een rits in het portomonnee en een klitteband op de tas om hem te sluiten. Echt luxe als je kijkt naar de doorsnee tassen in Ghana. Ik was helemaal verrast door de vrouw, want ik had niet verwacht dat ze er zoveel tijd en energie in zou steken. En dat voor 2 euro :)
Zometeen gaan we een hapje eten bij Freedom Hotel. Ik ben benieuwd wat de Ghanese wachttijd vandaag zal zijn, haha ik vind het nu al grappig!
Tot het volgende blok, na het weekend.
Liefs,
Kristel
-
25 Februari 2010 - 18:51
Marianne:
Hoi kristel
Nou nou , wat ben je weer druk geweest en wat knap dat je zo voor jezelf en de kindjes op komt. Want je moet het maar durven om te zeggen dat je je niet echt op je plek voelt omdat je meer wil betekenen voor de kinderen. Maar het is je gelukt, dus ik hoop voor jou dat je het op de andere school beter naar de zin zult hebben. Wel leuk dat je nu je geld kan gaan uitgeven om dingen te kopen die echt nodig zijn. En kinderen slaan , echt erg!!! Kan me voorstellen dat je dat weigert. Ben benieuwd hoe je uitje zal zijn op de hangbruggen> br br br
Maar wie weet zie je wel weer hele fantastische dingen. Mag je eigenlijk zomaar vrij nemen?
Zo Kristel tot de volgende keer maar weer en veel plezier met je nieuwe tas!!! Maak me niet jaloers!!! hahahah
Dikke knuffel van Marianne -
25 Februari 2010 - 19:22
Tante Irma:
He Kristel, al weer even geleden, maar ik heb weer bijgelezen en al je foto´s bekeken. Wat is het mooi daar, en wat vindt ik het knap dat je gaat voor jouw doel en zo´n inzet en betrokkenheid toont om te doen waar je voor kwam! Echt top, verdiend alle respect! Hier gaat alles ook gewoon door en ik ben nu zo´n twee en halve week na mijn operatie. Is me wel heel erg tegengevallen.Dacht dat doe ik wel even, maar moet het toch echt rustig aan doen. Mag ook in totaal 6 weken echt niet gaan werken!! Maar dat komt allemaal wel weer goed. Hoop dat je nog een hele fijne tijd daar mag meemaken op dit andere schooltje, maar daart° twijfel ik eigenlijk niet aan! Veel plezier nog en tot gauw Groetjes van ons allemaal
-
25 Februari 2010 - 19:23
Tante Irma:
o, ps nog effe zeggen,wat een mooie jurk, zou er zo ook wel een willen, staat je kei mooi!!!!
-
25 Februari 2010 - 20:13
Marion/Fons:
Lieve Kristel,ik kan mij voorstellen dat je een heel dubbel gevoel hebt op het ogenblik. Ver van huis, je kunt er niet zijn voor jouw oma , maar daar in Ghana is jouw hulp heel hard nodig als ik de verslagen zo lees. Je moet maar denken jouw ouders en eventuele andere familieleden zijn er voor jouw oma. Zij is gelukkig niet alleen.
Het is goed dat je aangegeven hebt dat die andere school veel meer aan jullie steun heeft. Geeft jezelf een fijn gevoel.En...inderdaad de kinderen NOOIT slaan. Afschuwelijk.
Leuk die tocht die jullie gaan maken ook o.a.die touwbruggen. Vond Tine in Zuid-Afrika wel erg eng maar zij heeft het toch maar gedaan.
Mooie jurk en een bijpassende tas luxe hoor. Heeft niemand.
Wij wensen jou weer hele fijne dagen en lesen jouw verslagen met veel plezier.
Lieve groeten van ons beiden.
-
25 Februari 2010 - 20:15
Suus:
Wat goed van je! Heb er echt bewondering voor wat je daar allemaal doet!
Wel grappig dat je Nederlands al achteruit gaat nu ;). Dat had ik ook in Zweden :)
Fijne trip en maak maar veel mooie fotos! Ook van de brug, wie weet moet ik hem dan ook op mijn to do lijstje plaatsen.
Liefs x Suus -
25 Februari 2010 - 20:45
Frans:
Heb je verhaal weer gelezen op mijn werk ondanks de grote drukte hier niet normaal maar moet even mijn rustpunt vinden. Over je oma vind ik erg ontroerend hoe je daar mee omgaat het is echt niet leuk als dit gebeurd. Je denkt er heel erg verstandig over en hoop dat je oma dit nog hoort dat geeft haar weer wat steun denk ik. Verder doe je best daar om je doel te vinden en geniet er ook van als je vrije tyd hebt. EEEEN voortaan mij niet uitlachen als ik op de cam kom he smiegd je bent een stout meisje maar dat wist ik al haha nog een paar weekjes dan is Pim er ook en dan lekker samen genieten. HEEEEEEL veel groeten van Frans xxx -
28 Februari 2010 - 11:51
Een Aanbidder:
Meid,
Supertrots ben ik op de avonturen die je in Ghana meemaakt en de wijze waarop je het vrijwilligerswerk zelf naar de hand zet!
Ga zo door! -
28 Februari 2010 - 22:55
Hoi:
succes! -
01 Maart 2010 - 07:12
Sanne:
Wat klinkt het allemaal weer goed meis! Ik denk dat je een goede keus maakt door naar de andere school te gaan! En wat is je jurk mooi geworden! Kun je er ook niet eentje voor mij laten maken;)?
Heel veel succes weer komende dagen en ik kijk al weer uit naar je volgende update!
xX
Sanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
