Thuis ondanks vulkaanas
Door: Kristel
Blijf op de hoogte en volg Kristel
22 April 2010 | Nederland, Uden
Mijn allerlaatste reisverslag.. De tijd is gevlogen!
Het is een hele tijd geleden dat ik wat heb geschreven. Ik was gebleven bij Kakum National Park.
Op 9 April zijn we naar Kakum geweest. Ik had het al gezien, maar was wederom super! De Canopy walkway(touwbruggen, weten jullie nog?) was super om nog een keer te doen en het leek wel mooier dan de vorige keer. Pim vond het prachtig en hij bleef maar zeggen hoe mooi hij de natuur hier vond. Het is heel lastig om het fatsoenlijk op de foto te krijgen, maar we hebben ons best gedaan. We hadden nog een klein ongelukje op een van de touwbruggen. We hadden namelijk in ons hotel onze paspoorten en het geld opgeborgen in een kluisje. Ik had de sleuteltjes opgeborgen in het hoesje van het fototoestel. Wat natuurlijk niet heel erg dom is. Alleen als je het dan gaat vasthouden, op zijn kop, kan zoiets er nog wel eens uitvallen. En ja hoor, dat gebeurde natuurlijk toen ik op die brug liep. Het sleuteltje viel precies op het randje van de plank, tegen een van de knopen van het touw aan. Ik vroeg of Pim eventjes heel stil kon staan zodat ik, heel voorzichtig, dat sleuteltje op kon rapen. Maar dat was nogal een wiebelige brug. Gelukkig had ik hem net op tijd gepakt, anders was hij ergens midden tussen de bomen gevallen en hadden we onze kluis moeten openzagen. Dat hoefde gelukkig niet, maar het was op het nippertje.
Na de Canopy walk hebben we ook de nature walk gedaan. Dat was voor mij ook de eerste keer. Was leuk om nu door het regenwoud te lopen, want nu zie je pas hoe ontzettend hoog die bruggen zijn. De gids legde ons dingen uit over de verschillende bomen en waar ze die in Ghana voor gebruiken. Er schijnt ook een boom te zijn die astma kan genezen, maar die groeit alleen daar dus misschien moet ik nog een keertje terug?!
De dag erna zijn we naar Elmina gegaan. Daar staat een ander kasteel wat van de Nederlanders is geweest gedurende de slavenhandel in Ghana.Het kasteel hebben we natuurlijk bezocht(Pim mag zoiets natuurlijk niet missen en zoiets is nooit erg om 2x te bezoeken).
In Elmina hebben we in een leuk hotel geslapen. In de Bob Marley kamer, het hotel was een beetje georienteerd op Jamaica. Het hotel stond naast een mega groot resort(vooral voor Ghanese begrippen) en was peperduur. Dus wij, die toch beetje op de centen wilde letten, zijn ernaast gaan slapen en 's middags hebben we in het resort lekker in het zwembad gelegen en daar gegeten. 4 cedi per persoon ipv 188 cedi per nacht;) Slim he?! haha we waren niet de enige die het zo aanpakten. Er waren nogal wat blanken daar te vinden die daar niet sliepen.
Na 2 dagen Elmina zijn we op Pim zijn verjaardag naar Takorad gegaan. Meer richting de west kust van Ghana. Hier hebben we in een was luxer hotel geslapen, omdat Pim jarig was. Erg mooi zwembad dat uitkeek over de zee! Lekker gegeten en heerlijk dagje relaxen.
Op 13 April was het dan tijd om naar de Green Turtle Lodge te gaan. Dit is een Lodge die erg op het milieu let en veel doet met lokale producten. Dit wil niet zeggen dat je alleen Banku kan eten(Deegbal met saus), maar daarmee bedoelen ze dat ze gebruik maken van de seizoensproducten en producten die op eigen grond groeien. Ook werken ze met zonnenenergie en hebben ze een milieuvriendelijke toilet(lees: niet doorspoelen, het komt gewoon op een grote hoop en je zit als het ware op een groot gat met een wc bril erboven, heel smerige gedachten. Maar gelukkig heb ik geen vieze beesten gezien of vieze geuren geroken).
Het was me een hele weg om daar te komen(alweer hobbeldebobbel, je kan niet geloven dat ze dat daar echt als weg gebruiken. Geen asfalt en door de regen zitten er nogal wat gaten en groeven in de weg). We moesten daar met een taxi heen, omdat Tro daar niet komen. Aangezien je niet weet hoever het is, is het voor de taxi chauffeurs erg gemakkelijk om blanken af te zetten. Wat dus ook is gebeurd!! Charlotte en Emma die daar al waren hadden 18 cedi betaald en wij: 50! Ongelooflijk. 18 Cedi vond ik dan wel heel goedkoop aangezien de weg echt slecht is voor zo'n auto en het duurt toch bijna 2 uur. Maar 50 cedi, belachelijk. Maar goed, toen we daar kwamen was het al gauw vergeten want de lokatie was echt super!
We werden naar ons 'hutje' gebracht, een echt typische afrikaans rond hutje. Uitzicht op zee en ik denk als je 20 stappen zette dat je in de zee stond. Dus kan het nog mooier? Toen de vrouw die ons het huisje had laten zien weg ging, zaten Pim en ik even te genieten van ons huisje. Maar dat was gauw over toen ik echt een mega spin zag zitten op de muur. Ik was bang om hem te doden dus vroeg ik Pim. Die wilde echter ook niet! Dus ik naar de bar: I'm searching for a tough guy who wants to kill a big spider. Die mensen die daar werkten vroegen hoe groot die was dus ik uitleggen ja heel groot met een grote plek op het lijf. Gelukkig kwam er een man mee die de spin wel even kwam verwijderen. Ik vertelde dat Pim in de kamer zat om de spin in de gaten te houden en die man moest super hard lachen. Hij vroeg of de spin echt zo groot was en ik zei heel overtuigend ja. Het was ook zo vond ik;). Uitendelijk gaf de man de spin een klein tikje en zette hem buiten. Het was een 'klein' ordinair huisspinnetje die niets deed. Ja ja, zo'n grote spin had ik in NL nog nooit gezien dus ik dacht: laat maar kletsen;).
De dagen bij de Turtle Lodge waren heel erg relaxed. Lekker aan het strand liggen, even lekker de zee in. Hoewel deze wel erg ruw was en soms, als je pecht(zoals is), word je mee gesleurd door een golf en spoel je aan. Wat natuurlijk voor anderen erg grappig is. De mensen hadden om de beurt leedvermaak. Als ik uit het water was, kon ik wel lachen om anderen. En als wij in het water lagen, dan weet ik zeker dat anderen het ook erg grappig vonden. Gelukkig was iedereen verstandig genoeg om niet te diep te gaan, want dan zou het echt gevaarlijk zijn.
Bij de Turtle Lodge hadden we een Nederlands stel leren kennen, stukje ouder dan ons, maar dat neemt niet weg dat ze erg gezellig waren. Na de dagen op de Turtle Lodge gingen zij richting Axim en uiteindelijk hebben we besloten om mee te gaan.
In Axim hebben we nog een fort bezocht. Ook met een slavenverleden. Eerst was het van de Portugezen, daarna van de Nederlanders en op het laatste van de Britten. Weer wat mooie plaatjes geschoten.
De laatste dag in Axim zijn we met Nicole en Maarten(dat NL stel) naar Beyin geweest. Vanuit daar konden we met een kano naar een dorpje op palen gebouwd. Het dorpje stond aan de rand van een groot meer, helemaal gebouwd op bamboe. Omdat het nu het droge seizoen was, stond het water wat laag. Maar in het regenseizoen is het water zo hoog dat het soms binnen staat bij de mensen. Als ze uit bed stappen staan ze met de voeten in het water. Alleen de tocht ernaartoe maakte dit uitstapje de moeite waard. Wat een mooie kano tocht over dat meer. Het water was zo ongelooflijk stil dat alles naast de kant en de wolken, werder weerspiegeld in het water. Dit leverde prachtige foto's op. Het water in het meer is super warm en dit is drinkwater voor de mensen in het dorp. Er zit schijnbaar iets natuurlijks in, wat het bacterie vrij maakt. Of ik dit moet geloven weet ik niet, aangezien het water pikzwart was.
Nadat we terug waren van het tripje naar het dorp op palen, zijn we heerlijk even nog aan het strand gaan liggen. En de dag erna weer terug richting Accra, want de dag erna zouden we terugvliegen dachten we....
Het stomme was dat er in Axim geen pinautomaat zat. Wij hadden er niet op gerekend dat we naar Axim zouden gaan, dus we hadden niet zoveel cash bij ons. In een straal van 100km rondom Axim zat geen pinautomaat(kun je dat in NL voorstellen?!). Dus hadden we mazzel dat we in het hotel met pas konden betalen en zo hadden we nog net genoeg geld om vanuit Axim een taxi te nemen naar Takoradi. Die heeft ons uiteindelijk naar een bank gereden, de 3e bank werkte ook daadwerkelijk, en zo konden wij weer vooruit.
Vanuit Takoradi zijn we met een bus(dit keer waren er nog kaartjes beschikbaar joehoee) naar Accra gegaan. Was een ritje van 4 uur in een bus met airco. Niets mis mee dus. Naast ons in de bus zat een man die ons na de reis graag wilde afzetten bij het hotel(hij had een prive chauffeur en was nogal een rijke Ghanees). Dit vonden wij wel fijn. Alleen waar we terecht kwamen was iets minder fijn.
Emma en Charlotte(die gestrand zijn, nu nog steeds, door de vulkaan) zaten in een hotel dat volgens hun wel oke was. Maar ik denk dat oke bij hun toch iets anders betekent dan bij ons. Was een spookhotel. Een vieze bende was het, met bedden in de kamer waarvan de je alle veringen kon voelen zitten. Als je te hard ging zitten of als je ging verliggen, was je bang dat je terug zou schieten, zoals op een trampoline. Die nacht dus nauwelijks geslapen. Maar het was toch maar voor een nachtje hoopten we, aangezien we niet zeker waren of we wel terug konden vliegen.
De dag erna zo snel mogelijk uitgechecked en gezocht naar een hotel dicht bij het vliegveld. Op het KLM kantoor in Accra en op het vliegveld werd ons verteld dat er zeker NIET gevlogen ging worden, dus dat we moesten afwachten wanneer we terug konden naar Nederland. We baalden als een stekker, maar je kunt er toch niets aan doen als een vulkaan wil gaan as spuwen als wij naar huis moeten. Eind van de middag stond onze vlucht nog steeds op internet, niet gecancelled, dus wij vonden het zo vreemd. Toch nog een keertje naar het KLM kantoor gegaan en het nagevraagd. Nee, geen vlucht, 100% zeker. Dus we hadden ons er maar bij neergelegd dat we niet konden vliegen en misschien een week vast zouden zitten in Accra. Aangezien alle mensen die al gestrand waren, voor ons zouden zijn als ze weer gingen vliegen. We hadden ingechecked bij een hotel en we wilden net gaan avondeten. Toen belde Tine(moeder van Pim), dat onze vlucht morgen om 8.45 zou aankomen ipv 5.45. Maar hij zou niet vliegen volgens de mensen in Accra. We snapten er niets van, maar om nou nog een keer naar het vliegveld of het kantoor te gaan vonden we iets te ver gaan. 10 minuten na het telefoontje van Tine belde de KLM op. Er is toch een vlucht en je moet je haasten naar het vliegveld. Wij als een gek de tassen ingepakt en naar het vliegveld gegaan. Daar moesten we 5 uur wachten, totdat het vliegtuig zou gaan. Maar we gingen naar huis! Toen we gingen, zat het vliegtuig 1/3 vol denk ik.. alle mensen die al waren afgebeld, konden niet meer in zo'n tijd gebeld worden. Daarom zat het vliegtuig helemaal niet vol, wat erg zonde was aangezien er minstens 1000 mensen gestrand waren.
Die volgende ochtend kwamen we dus aan op Nederlandse bodem. Frisse lucht! Heerlijk. Lekker koude frisse lucht! Dat hadden we gemist.
Ik zal Ghana zeker gaan missen. Dingen die bijzonder waren, typisch Ghana en die je in Nederland niet terug zal vinden zijn bijvoorbeeld:
Altijd hitte, vrouwen die een gehele winkelcollectie op hun hoofd dragen, volgepropte busjes met mensen, boodschappen doen terwijl je wacht voor een verkeerslicht, water drinken uit zakjes, kapotte taxi's, hobbeldebobbel wegen, alles kan en regels zijn ver te zoeken, iedereen is zwart, zoveel lachende en vrolijke mensen, groene natuur, altijd op mijn slippers lopen, zoveel vriendelijkheid en gastvrijheid, altijd kip/rijst of friet, alvaro(ghanees drankje), ijs uit een zakje en de bijbehorende toeter van de ijsman, de prachtige stoffen waar ze kleding van maken, de economie die op straat ligt noem het maar op.. Ghana zal voor altijd in mijn hart zitten en de ervaringen die ik daar heb opgedaan zal ik altijd bij me dragen. Deze tijd zit er nu weer op en nu komt weer de tijd van werken en straks in september studeren. Dat zal wel weer even wennen zijn, maar ik heb er zeker zin in.
Ik wil iedereen bedanken voor het lezen van mijn site en voor alle leuke berichten! Het sponsorgeld is besteed aan Airfield school, de arme school in de bush bush. De meesten zullen dat wel weten. De sponsoren die foto's willen zien van wat ik allemaal gekocht heb(heb er aardig wat op de site gezet), mogen dat gerust vragen. Alle sponsoren ook bedankt voor jullie bijdrage. De school kan nu voorlopig vooruit met de spullen en de nieuwe school die ze hebben. En dat is natuurlijk waar we het voor hebben gedaan!
Bedankt! Liefs Kristel
P.S. sorry voor dit enorm lange verslag!
Het is een hele tijd geleden dat ik wat heb geschreven. Ik was gebleven bij Kakum National Park.
Op 9 April zijn we naar Kakum geweest. Ik had het al gezien, maar was wederom super! De Canopy walkway(touwbruggen, weten jullie nog?) was super om nog een keer te doen en het leek wel mooier dan de vorige keer. Pim vond het prachtig en hij bleef maar zeggen hoe mooi hij de natuur hier vond. Het is heel lastig om het fatsoenlijk op de foto te krijgen, maar we hebben ons best gedaan. We hadden nog een klein ongelukje op een van de touwbruggen. We hadden namelijk in ons hotel onze paspoorten en het geld opgeborgen in een kluisje. Ik had de sleuteltjes opgeborgen in het hoesje van het fototoestel. Wat natuurlijk niet heel erg dom is. Alleen als je het dan gaat vasthouden, op zijn kop, kan zoiets er nog wel eens uitvallen. En ja hoor, dat gebeurde natuurlijk toen ik op die brug liep. Het sleuteltje viel precies op het randje van de plank, tegen een van de knopen van het touw aan. Ik vroeg of Pim eventjes heel stil kon staan zodat ik, heel voorzichtig, dat sleuteltje op kon rapen. Maar dat was nogal een wiebelige brug. Gelukkig had ik hem net op tijd gepakt, anders was hij ergens midden tussen de bomen gevallen en hadden we onze kluis moeten openzagen. Dat hoefde gelukkig niet, maar het was op het nippertje.
Na de Canopy walk hebben we ook de nature walk gedaan. Dat was voor mij ook de eerste keer. Was leuk om nu door het regenwoud te lopen, want nu zie je pas hoe ontzettend hoog die bruggen zijn. De gids legde ons dingen uit over de verschillende bomen en waar ze die in Ghana voor gebruiken. Er schijnt ook een boom te zijn die astma kan genezen, maar die groeit alleen daar dus misschien moet ik nog een keertje terug?!
De dag erna zijn we naar Elmina gegaan. Daar staat een ander kasteel wat van de Nederlanders is geweest gedurende de slavenhandel in Ghana.Het kasteel hebben we natuurlijk bezocht(Pim mag zoiets natuurlijk niet missen en zoiets is nooit erg om 2x te bezoeken).
In Elmina hebben we in een leuk hotel geslapen. In de Bob Marley kamer, het hotel was een beetje georienteerd op Jamaica. Het hotel stond naast een mega groot resort(vooral voor Ghanese begrippen) en was peperduur. Dus wij, die toch beetje op de centen wilde letten, zijn ernaast gaan slapen en 's middags hebben we in het resort lekker in het zwembad gelegen en daar gegeten. 4 cedi per persoon ipv 188 cedi per nacht;) Slim he?! haha we waren niet de enige die het zo aanpakten. Er waren nogal wat blanken daar te vinden die daar niet sliepen.
Na 2 dagen Elmina zijn we op Pim zijn verjaardag naar Takorad gegaan. Meer richting de west kust van Ghana. Hier hebben we in een was luxer hotel geslapen, omdat Pim jarig was. Erg mooi zwembad dat uitkeek over de zee! Lekker gegeten en heerlijk dagje relaxen.
Op 13 April was het dan tijd om naar de Green Turtle Lodge te gaan. Dit is een Lodge die erg op het milieu let en veel doet met lokale producten. Dit wil niet zeggen dat je alleen Banku kan eten(Deegbal met saus), maar daarmee bedoelen ze dat ze gebruik maken van de seizoensproducten en producten die op eigen grond groeien. Ook werken ze met zonnenenergie en hebben ze een milieuvriendelijke toilet(lees: niet doorspoelen, het komt gewoon op een grote hoop en je zit als het ware op een groot gat met een wc bril erboven, heel smerige gedachten. Maar gelukkig heb ik geen vieze beesten gezien of vieze geuren geroken).
Het was me een hele weg om daar te komen(alweer hobbeldebobbel, je kan niet geloven dat ze dat daar echt als weg gebruiken. Geen asfalt en door de regen zitten er nogal wat gaten en groeven in de weg). We moesten daar met een taxi heen, omdat Tro daar niet komen. Aangezien je niet weet hoever het is, is het voor de taxi chauffeurs erg gemakkelijk om blanken af te zetten. Wat dus ook is gebeurd!! Charlotte en Emma die daar al waren hadden 18 cedi betaald en wij: 50! Ongelooflijk. 18 Cedi vond ik dan wel heel goedkoop aangezien de weg echt slecht is voor zo'n auto en het duurt toch bijna 2 uur. Maar 50 cedi, belachelijk. Maar goed, toen we daar kwamen was het al gauw vergeten want de lokatie was echt super!
We werden naar ons 'hutje' gebracht, een echt typische afrikaans rond hutje. Uitzicht op zee en ik denk als je 20 stappen zette dat je in de zee stond. Dus kan het nog mooier? Toen de vrouw die ons het huisje had laten zien weg ging, zaten Pim en ik even te genieten van ons huisje. Maar dat was gauw over toen ik echt een mega spin zag zitten op de muur. Ik was bang om hem te doden dus vroeg ik Pim. Die wilde echter ook niet! Dus ik naar de bar: I'm searching for a tough guy who wants to kill a big spider. Die mensen die daar werkten vroegen hoe groot die was dus ik uitleggen ja heel groot met een grote plek op het lijf. Gelukkig kwam er een man mee die de spin wel even kwam verwijderen. Ik vertelde dat Pim in de kamer zat om de spin in de gaten te houden en die man moest super hard lachen. Hij vroeg of de spin echt zo groot was en ik zei heel overtuigend ja. Het was ook zo vond ik;). Uitendelijk gaf de man de spin een klein tikje en zette hem buiten. Het was een 'klein' ordinair huisspinnetje die niets deed. Ja ja, zo'n grote spin had ik in NL nog nooit gezien dus ik dacht: laat maar kletsen;).
De dagen bij de Turtle Lodge waren heel erg relaxed. Lekker aan het strand liggen, even lekker de zee in. Hoewel deze wel erg ruw was en soms, als je pecht(zoals is), word je mee gesleurd door een golf en spoel je aan. Wat natuurlijk voor anderen erg grappig is. De mensen hadden om de beurt leedvermaak. Als ik uit het water was, kon ik wel lachen om anderen. En als wij in het water lagen, dan weet ik zeker dat anderen het ook erg grappig vonden. Gelukkig was iedereen verstandig genoeg om niet te diep te gaan, want dan zou het echt gevaarlijk zijn.
Bij de Turtle Lodge hadden we een Nederlands stel leren kennen, stukje ouder dan ons, maar dat neemt niet weg dat ze erg gezellig waren. Na de dagen op de Turtle Lodge gingen zij richting Axim en uiteindelijk hebben we besloten om mee te gaan.
In Axim hebben we nog een fort bezocht. Ook met een slavenverleden. Eerst was het van de Portugezen, daarna van de Nederlanders en op het laatste van de Britten. Weer wat mooie plaatjes geschoten.
De laatste dag in Axim zijn we met Nicole en Maarten(dat NL stel) naar Beyin geweest. Vanuit daar konden we met een kano naar een dorpje op palen gebouwd. Het dorpje stond aan de rand van een groot meer, helemaal gebouwd op bamboe. Omdat het nu het droge seizoen was, stond het water wat laag. Maar in het regenseizoen is het water zo hoog dat het soms binnen staat bij de mensen. Als ze uit bed stappen staan ze met de voeten in het water. Alleen de tocht ernaartoe maakte dit uitstapje de moeite waard. Wat een mooie kano tocht over dat meer. Het water was zo ongelooflijk stil dat alles naast de kant en de wolken, werder weerspiegeld in het water. Dit leverde prachtige foto's op. Het water in het meer is super warm en dit is drinkwater voor de mensen in het dorp. Er zit schijnbaar iets natuurlijks in, wat het bacterie vrij maakt. Of ik dit moet geloven weet ik niet, aangezien het water pikzwart was.
Nadat we terug waren van het tripje naar het dorp op palen, zijn we heerlijk even nog aan het strand gaan liggen. En de dag erna weer terug richting Accra, want de dag erna zouden we terugvliegen dachten we....
Het stomme was dat er in Axim geen pinautomaat zat. Wij hadden er niet op gerekend dat we naar Axim zouden gaan, dus we hadden niet zoveel cash bij ons. In een straal van 100km rondom Axim zat geen pinautomaat(kun je dat in NL voorstellen?!). Dus hadden we mazzel dat we in het hotel met pas konden betalen en zo hadden we nog net genoeg geld om vanuit Axim een taxi te nemen naar Takoradi. Die heeft ons uiteindelijk naar een bank gereden, de 3e bank werkte ook daadwerkelijk, en zo konden wij weer vooruit.
Vanuit Takoradi zijn we met een bus(dit keer waren er nog kaartjes beschikbaar joehoee) naar Accra gegaan. Was een ritje van 4 uur in een bus met airco. Niets mis mee dus. Naast ons in de bus zat een man die ons na de reis graag wilde afzetten bij het hotel(hij had een prive chauffeur en was nogal een rijke Ghanees). Dit vonden wij wel fijn. Alleen waar we terecht kwamen was iets minder fijn.
Emma en Charlotte(die gestrand zijn, nu nog steeds, door de vulkaan) zaten in een hotel dat volgens hun wel oke was. Maar ik denk dat oke bij hun toch iets anders betekent dan bij ons. Was een spookhotel. Een vieze bende was het, met bedden in de kamer waarvan de je alle veringen kon voelen zitten. Als je te hard ging zitten of als je ging verliggen, was je bang dat je terug zou schieten, zoals op een trampoline. Die nacht dus nauwelijks geslapen. Maar het was toch maar voor een nachtje hoopten we, aangezien we niet zeker waren of we wel terug konden vliegen.
De dag erna zo snel mogelijk uitgechecked en gezocht naar een hotel dicht bij het vliegveld. Op het KLM kantoor in Accra en op het vliegveld werd ons verteld dat er zeker NIET gevlogen ging worden, dus dat we moesten afwachten wanneer we terug konden naar Nederland. We baalden als een stekker, maar je kunt er toch niets aan doen als een vulkaan wil gaan as spuwen als wij naar huis moeten. Eind van de middag stond onze vlucht nog steeds op internet, niet gecancelled, dus wij vonden het zo vreemd. Toch nog een keertje naar het KLM kantoor gegaan en het nagevraagd. Nee, geen vlucht, 100% zeker. Dus we hadden ons er maar bij neergelegd dat we niet konden vliegen en misschien een week vast zouden zitten in Accra. Aangezien alle mensen die al gestrand waren, voor ons zouden zijn als ze weer gingen vliegen. We hadden ingechecked bij een hotel en we wilden net gaan avondeten. Toen belde Tine(moeder van Pim), dat onze vlucht morgen om 8.45 zou aankomen ipv 5.45. Maar hij zou niet vliegen volgens de mensen in Accra. We snapten er niets van, maar om nou nog een keer naar het vliegveld of het kantoor te gaan vonden we iets te ver gaan. 10 minuten na het telefoontje van Tine belde de KLM op. Er is toch een vlucht en je moet je haasten naar het vliegveld. Wij als een gek de tassen ingepakt en naar het vliegveld gegaan. Daar moesten we 5 uur wachten, totdat het vliegtuig zou gaan. Maar we gingen naar huis! Toen we gingen, zat het vliegtuig 1/3 vol denk ik.. alle mensen die al waren afgebeld, konden niet meer in zo'n tijd gebeld worden. Daarom zat het vliegtuig helemaal niet vol, wat erg zonde was aangezien er minstens 1000 mensen gestrand waren.
Die volgende ochtend kwamen we dus aan op Nederlandse bodem. Frisse lucht! Heerlijk. Lekker koude frisse lucht! Dat hadden we gemist.
Ik zal Ghana zeker gaan missen. Dingen die bijzonder waren, typisch Ghana en die je in Nederland niet terug zal vinden zijn bijvoorbeeld:
Altijd hitte, vrouwen die een gehele winkelcollectie op hun hoofd dragen, volgepropte busjes met mensen, boodschappen doen terwijl je wacht voor een verkeerslicht, water drinken uit zakjes, kapotte taxi's, hobbeldebobbel wegen, alles kan en regels zijn ver te zoeken, iedereen is zwart, zoveel lachende en vrolijke mensen, groene natuur, altijd op mijn slippers lopen, zoveel vriendelijkheid en gastvrijheid, altijd kip/rijst of friet, alvaro(ghanees drankje), ijs uit een zakje en de bijbehorende toeter van de ijsman, de prachtige stoffen waar ze kleding van maken, de economie die op straat ligt noem het maar op.. Ghana zal voor altijd in mijn hart zitten en de ervaringen die ik daar heb opgedaan zal ik altijd bij me dragen. Deze tijd zit er nu weer op en nu komt weer de tijd van werken en straks in september studeren. Dat zal wel weer even wennen zijn, maar ik heb er zeker zin in.
Ik wil iedereen bedanken voor het lezen van mijn site en voor alle leuke berichten! Het sponsorgeld is besteed aan Airfield school, de arme school in de bush bush. De meesten zullen dat wel weten. De sponsoren die foto's willen zien van wat ik allemaal gekocht heb(heb er aardig wat op de site gezet), mogen dat gerust vragen. Alle sponsoren ook bedankt voor jullie bijdrage. De school kan nu voorlopig vooruit met de spullen en de nieuwe school die ze hebben. En dat is natuurlijk waar we het voor hebben gedaan!
Bedankt! Liefs Kristel
P.S. sorry voor dit enorm lange verslag!
-
22 April 2010 - 14:57
Do:
Wauw! Dat dorp op palen klinkt echt super mooi! Ondanks de zware start van jullie rondreis is het einde helemaal goed gekomen, op het KLM/aswolk gedoe na dan. Ik was de alvaro alweer bijna vergeten, maar heb het echt gemist!
Je hebt enorm veel goed werk gedaan en ik weet zeker dat iedereen in Ho je daar heel dankbaar voor is!
Kijk er naar uit om meer verhalen van je te horen,
x -
22 April 2010 - 16:12
Jacqueline:
Hey Kristel & Pim,
Welkom thuis! Een hele ervaring rijker! Geniet van het weer thuis zijn en probeer weer te wennen aan de hectiek, drukte en "moeten" van alle dag! Maar die typische nederlandse drukte mag je ook hier gerust eens af en toe loslaten.. -
22 April 2010 - 18:44
Marianne:
Hoi Kristel en Pim
Welkom weer thuis. Gelukkig goed aangekomen!!! En Kristel....bedankt voor al je leuke verhalen. En hoezo ;sorry voor het lange verslag"het is heerlijk die lange verhalen te lezen. Het was voor jou een geweldige ervaring, en wat heb je een goed werk verricht. Knap hoor. Alles een plekje geven in je hartje en je raakt het nooit meer kwijt. Nu weer lekker leven in ons eigen kikkerlandje en wennen aan het moeten...
Straks werken en studeren , ook leuk, toch? Dikke knuffel en tot snel.
xxx Marianne
-
23 April 2010 - 06:28
Tine:
Hoi Kristel,
Jij ook bedankt voor al je leuke verhalen. Wij hebben al jullie foto's al kunnen bewonderen en ze zijn prachtig. Fijn dat je zo'n goed gevoel hebt overgehouden van deze tijd en je dit altijd met je mee kunt dragen. Ik denk dat Airfield school ook trots op jou zal zijn. Wat heb jij met je mede vrijwillegers veel werk verricht daar om er een leuke school van te maken. Jij en Pim hebben ook een fijne tijd gehad samen om mooie plekjes in Ghana te ontdekken. Ik ben nu al benieuwd naar het foto boek. Geniet nog van je vrije tijd en het wordt een zonnig weekend wat iets aangenamer zal zijn dan in Ghana. Veel succes straks met je studie.
Liefs Tine -
23 April 2010 - 16:23
Marion/Fons:
Hallo kristel, hebben met heel veel plezier jouw "lange" verslagen gelezen. Zoals jij schrijft zien wij het voor onze ogen gebeuren. Is heel knap. Fijn dat jullie samen nog genoten hebben. Het fotoboek krijgen wij t.z.t. nog wel te zien.
Wij wensen jou veel succes met de opleiding economie in Tilburg.
Lieve groeten van ons beiden. -
24 April 2010 - 06:06
Frans:
Hey meisje wat een leuk eindverhaal heb je er weer van gemaakt, ik weet dat juliie het heel fijn gehad hebben samen alleen erg heet volgens pim maar ook volgens jou. Jullie hebben wel mazzel gehad met de terugreis, denken dat je nog een paar dagen in de hitte moet blijven en dan ineens toch naar huis. Zoals pim altyd zegt alles komt goed haha. Nu weer over tot de orde van de dag,ik weer aan mijn werk jaja pim weer aan t werk en jij weer een nieuwe uitdaging voor school en op kamers. kijken hoe dat allemaal weer bevalt. nogmaals meisje ik hoop je weer snel te spreken want sinds je thuis bent heb ik je alleen maar even gezien maar nog niet echt gehoord. Groeten xxx -
25 April 2010 - 14:29
Janny Piersma:
Hoi Kristel en Pim,
Ik heb net het laatste verslag gelezen. Jullie hebben veel moois gezien daar en het erg gezellig gehad met z'n tweetjes. Nu nog even lekker van je vrije tijd genieten Kristel. Ik wens je veel succes straks in september met je studie. Ik hoop het fotoboek nog eens te zien.
Liefs en groetjes,
Janny -
14 Mei 2010 - 17:27
Olijfgeheim:
Hoi Kristel, dit keer hebben we je verslagen wel gevonden. We gaan ze nu op rustige momenten eens doorlezen. Want gezien je laatste bijdrage lijkt het ons dat je tijd daar erg mooi is geweest.
Team Olijfgeheim -
23 Mei 2010 - 23:21
Kristel:
Hoi,
Weer gewend in Uden?
Je mist Ghana zeker wel......?
Wat een prachtige verhalen en ervaring!
Zet je er nog foto's op, zodat iedereen het eindresultaat kan zien?
Kristel het gaat je goed!
Groetjes -
05 Juni 2010 - 00:37
Kristel:
Hoi hoe gaat het? Hopelijk alles goed! Waar blijven de beloofde foto's...en heb je nog reactie e/o wat gehoord van je lieve leerlingen uit Ghana????
Lieve groetjes van mij. -
06 Juni 2010 - 20:13
Kristel:
Beste allemaal,
Voor degene die de foto's willen zien: ik ben bezig met een foto album en als je deze graag wil bekijken kun je mij bellen/mailen.
Groetjes Kristel
PS Wie is degene die onder mijn naam berichten plaatst? -
06 Juni 2010 - 20:16
Kristel:
Oooh en nog een leuk nieuwtje: Charlotte(engelse) en Audrey(franse) komen naar Nederland zodat we met zn 4en(Dorianne, Audrey, Charlotte en ik) gezellig samen door Nederland kunnen trekken. Leuke dingetjes doen en ze laten zien wat Nederland te bieden heeft(ik hoop genoeg:P). Leuk dat de meiden van het gastgezin nu al een reunie hebben weten te regelen vinden jullie niet?! Het wordt vast een top week! Dat wilde ik nog even kwijt!
Groetjes Kris
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
