Weeeeeekend!
Blijf op de hoogte en volg Kristel
17 Mei 2014 | Verenigd Koninkrijk, Rutherglen
Hoi!
Het is weekend! En de zon schijnt hier al sinds vanmiddag, sterker nog: het is gewoon warm! Zonnebril op, boekje erbij en de tuin in. Wie had dat nou gedacht hier in het regenachtige Schotland? Eigenlijk is het al de hele week prima weer en op deze manier kan ik de wandelingen van thuis naar t station en 's middags weer terug, best waarderen. Onderweg mensen kijken(erg fascinerend soms) en genieten van t weertje.
De eerste week stage zit erop. En het was een week met veel indrukken, leerzame momenten en ik heb zelfs een traantje gelaten. Wat een bijzondere school en wat een bijzondere kinderen. De school waar ik stage loop, ligt erg afgelegen. De meeste gezinnen die hier wonen, komen veelal uit de beruchte wijken van Glasgow of andere grotere steden. Een aantal gezinnen woont hier al voor een lange tijd, omdat deze families generaties terug gaan. Alle gezinnen hebben een speciale achtergrond. Drugsproblemen, mishandeling en werkeloosheid zijn hier geen uitzondering. Alle kinderen dragen een verhaal met zich mee en dat is terug te zien in hun gedrag en emoties. Je kunt je voorstellen dat na zo'n week er behoorlijk veel te verwerken valt.
Afgelopen woensdag hadden de kinderen gymles. Aangezien de zon scheen, zijn we lekker buiten gaan sporten. Een van de kinderen kon niet mee doen(Page, 9 jaar oud), ze heeft haar elleboog gebroken. Ze kwam naast me zitten en begon uit zichzelf over haar familie te vertellen. Ze heeft een zusje, broertje, een oudere broer en een oudere zus. Haar zus is 16 en gaat nu op zichzelf wonen. Haar broer is thuis en gaat niet naar school. Haar jongere broertje zit ook op Rigside en haar jongere zusje is nog een baby. Ik vroeg haar naar het grote leeftijdsverschil tussen haar oudste zus en de baby. Toen begon het verhaal. Ik zou zeggen lees goed, want het kan verwarrend zijn.
Haar oudste zus is van de eerste man van haar moeder. Dan is haar oudere broer, haar 'echte' broer, want ze hebben dezelfde vader. Dan heeft haar jongere broertje een andere vader(man nr. 3) en de baby is van man nr. 4, waarmee moeder twee weken geleden is getrouwd. Ze vertelde me dat man nr. 1 haar moeder had verlaten toen ze zwanger bleek te zijn en nu ook niet meer leeft(neergestoken?!). Haar vader zit al vier jaar in de gevangenis, omdat hij haar moeder, haar en haar broer ernstig heeft mishandeld. Hij moet 12 jaar in de gevangenis blijven in totaal. Ze zei dat ze hem haat en dat hem nooit meer wil zien. Als hij vrij komt, gaan ze verhuizen om hem te ontvluchten. Man nummer drie zit ook in de gevangenis, maar ik weet niet waarom. Haar huidige stiefvader (man nr. 4), blijkt ook geen lieverdje te zijn. Ik vroeg of ze hem wel aardig vond en ze zei dat hij haar vaak beet. En toen begon ze te lachen. Ik begreep haar reactie niet, maar ze vertelde me dat haar stiefvader geen boven tanden heeft (te vaak gevochten). Het bijten doet dus niet zo pijn. Page zei dat ze vaak terug beet en dat dan wel pijn deed aangezien ze meer tanden heeft. Ik heb echt met een bek vol tanden( ha ha, sorry deze kon ik niet laten) zitten luisteren. Wat een verhaal! Ze heeft gewoon in haar korte leventje al zo veel meegemaakt. En ze gaat er zo dapper mee om.
Page is een slimme meid en wil later dokter worden in Australië. Ik hoop dat ze de kans krijgt om haar dromen te vervullen, want het is een geweldige meid!
De donderdag hadden de kinderen Limelight. Op die dag komt er een drama/zang groep naar de school om de kinderen te begeleiden met het maken van een voorstelling. Over drie weken zullen de kinderen dit presenteren(ik ga dit net missen helaas) en dan laten ze allemaal verschillende optredens zien. Zingen, acteren, drummen en dans. Afgelopen donderdag hebben ze zang geoefend. Ze zongen het nummer 'I won't give up' van Jason Mraz. Ik vind het een super mooi lied en een aantal kinderen deden een solo.
Je moet je voorstellen, kinderen met af en toe behoorlijk heftig gedrag vertonen, allemaal op een rij. De muziek start en één kind begint te zingen. Alle kinderen staan gefocust te wachten op het refrein en dan starten ze allemaal. Vol overgave en ze zingen prachtig. De emotie staat op hun gezichten. Nou, ik kan je vertellen, kippenvel van mijn tenen tot kruin. Page sloot het lied af met een solo en de laatste zin van het liedje was: 'I won't give up'. De tranen stonden in m'n ogen. Heftige dag, maar wat was ik trots op de kids. Net een weekje op Rigside, maar de kinderen geven je zoveel energie en voldoening.
Deze week ben ik ook begonnen met het aanleren van Nederlands. Na vier dagen kunnen de kinderen allemaal:
- Zichzelf voorstellen(Ik ben ....)
- Vertellen hoe oud ze zijn(Ik ben .. jaar oud)
- Van 0 - 12 tellen en ook vragen als: wat komt er voor 9 of wat komt er na 5 beantwoorden.
- Hallo, goedemorgen, tot ziens, doei en fijn weekend zeggen.
Alle kinderen zijn super enthousiast en stellen me continu vragen. Vandaag heb ik van 2 tot 3 met ze gewerkt. De lesjes doe ik in kleine groepjes(P5, P6 en P7 zijn dan gescheiden). Vandaag heb ik een herhalingsles gedaan met de hele groep. Daarna zijn ze bij mij op de grond komen zitten voor het bord(dat is hier heel normaal) en hebben we de kaart van Nederland bekeken. De kinderen stelden heel veel vragen en kunnen nu ook precies aanwijzen waar ik woon. Ze zijn erg nieuwsgierig ;)
De stage dagen zijn erg vermoeiend, maar het wordt steeds beter. Ik merk dat ik niet meer zo moe ben na een dag Engels spreken dan in het begin van de week. Verstaan gaat goed, het spreken is af en toe nog denken geblazen. Vandaag heb ik even met mijn mentor over mijn Engelse vaardigheid gesproken en gezegd dat ik het gevoel had dat ik te weinig woordenschat heb. Ze was het er helemaal niet mee eens. Ze vroeg de kinderen om hun werk neer te leggen en vroeg de kinderen: 'Wie denkt dat juf Kristel perfect Engels spreekt?' Alle handen gingen de lucht in. Toen kwam er van de kinderen een stormvloed aan complimenten. Dus oké, vooruit, ik ben iets gerustgesteld. Schijnbaar boek ik vooruitgang, maar zelf merk ik dit niet zo. Ik vertrouw maar op het oordeel van de kids, want die zijn doorgaans erg eerlijk ;)
Morgen gaan Majorie en ik lekker Glasgow verkennen. 's Avonds in een pubje wat eten en naar de film (grootste bioscoop van Europa!). Zondag willen we richting het westen van Glasgow (Glasgow School of Arts bezoeken, de universiteit en het park). Heerlijk weekendje om bij te tanken.
Zoals jullie vast kunnen opmaken uit mijn verslag, heb ik het hier prima naar mijn zin. Maar stiekem kijk ik ook uit naar het weekend dat Pim, papa en mama deze kant uit komen.
Groetjes Kristel
Het is weekend! En de zon schijnt hier al sinds vanmiddag, sterker nog: het is gewoon warm! Zonnebril op, boekje erbij en de tuin in. Wie had dat nou gedacht hier in het regenachtige Schotland? Eigenlijk is het al de hele week prima weer en op deze manier kan ik de wandelingen van thuis naar t station en 's middags weer terug, best waarderen. Onderweg mensen kijken(erg fascinerend soms) en genieten van t weertje.
De eerste week stage zit erop. En het was een week met veel indrukken, leerzame momenten en ik heb zelfs een traantje gelaten. Wat een bijzondere school en wat een bijzondere kinderen. De school waar ik stage loop, ligt erg afgelegen. De meeste gezinnen die hier wonen, komen veelal uit de beruchte wijken van Glasgow of andere grotere steden. Een aantal gezinnen woont hier al voor een lange tijd, omdat deze families generaties terug gaan. Alle gezinnen hebben een speciale achtergrond. Drugsproblemen, mishandeling en werkeloosheid zijn hier geen uitzondering. Alle kinderen dragen een verhaal met zich mee en dat is terug te zien in hun gedrag en emoties. Je kunt je voorstellen dat na zo'n week er behoorlijk veel te verwerken valt.
Afgelopen woensdag hadden de kinderen gymles. Aangezien de zon scheen, zijn we lekker buiten gaan sporten. Een van de kinderen kon niet mee doen(Page, 9 jaar oud), ze heeft haar elleboog gebroken. Ze kwam naast me zitten en begon uit zichzelf over haar familie te vertellen. Ze heeft een zusje, broertje, een oudere broer en een oudere zus. Haar zus is 16 en gaat nu op zichzelf wonen. Haar broer is thuis en gaat niet naar school. Haar jongere broertje zit ook op Rigside en haar jongere zusje is nog een baby. Ik vroeg haar naar het grote leeftijdsverschil tussen haar oudste zus en de baby. Toen begon het verhaal. Ik zou zeggen lees goed, want het kan verwarrend zijn.
Haar oudste zus is van de eerste man van haar moeder. Dan is haar oudere broer, haar 'echte' broer, want ze hebben dezelfde vader. Dan heeft haar jongere broertje een andere vader(man nr. 3) en de baby is van man nr. 4, waarmee moeder twee weken geleden is getrouwd. Ze vertelde me dat man nr. 1 haar moeder had verlaten toen ze zwanger bleek te zijn en nu ook niet meer leeft(neergestoken?!). Haar vader zit al vier jaar in de gevangenis, omdat hij haar moeder, haar en haar broer ernstig heeft mishandeld. Hij moet 12 jaar in de gevangenis blijven in totaal. Ze zei dat ze hem haat en dat hem nooit meer wil zien. Als hij vrij komt, gaan ze verhuizen om hem te ontvluchten. Man nummer drie zit ook in de gevangenis, maar ik weet niet waarom. Haar huidige stiefvader (man nr. 4), blijkt ook geen lieverdje te zijn. Ik vroeg of ze hem wel aardig vond en ze zei dat hij haar vaak beet. En toen begon ze te lachen. Ik begreep haar reactie niet, maar ze vertelde me dat haar stiefvader geen boven tanden heeft (te vaak gevochten). Het bijten doet dus niet zo pijn. Page zei dat ze vaak terug beet en dat dan wel pijn deed aangezien ze meer tanden heeft. Ik heb echt met een bek vol tanden( ha ha, sorry deze kon ik niet laten) zitten luisteren. Wat een verhaal! Ze heeft gewoon in haar korte leventje al zo veel meegemaakt. En ze gaat er zo dapper mee om.
Page is een slimme meid en wil later dokter worden in Australië. Ik hoop dat ze de kans krijgt om haar dromen te vervullen, want het is een geweldige meid!
De donderdag hadden de kinderen Limelight. Op die dag komt er een drama/zang groep naar de school om de kinderen te begeleiden met het maken van een voorstelling. Over drie weken zullen de kinderen dit presenteren(ik ga dit net missen helaas) en dan laten ze allemaal verschillende optredens zien. Zingen, acteren, drummen en dans. Afgelopen donderdag hebben ze zang geoefend. Ze zongen het nummer 'I won't give up' van Jason Mraz. Ik vind het een super mooi lied en een aantal kinderen deden een solo.
Je moet je voorstellen, kinderen met af en toe behoorlijk heftig gedrag vertonen, allemaal op een rij. De muziek start en één kind begint te zingen. Alle kinderen staan gefocust te wachten op het refrein en dan starten ze allemaal. Vol overgave en ze zingen prachtig. De emotie staat op hun gezichten. Nou, ik kan je vertellen, kippenvel van mijn tenen tot kruin. Page sloot het lied af met een solo en de laatste zin van het liedje was: 'I won't give up'. De tranen stonden in m'n ogen. Heftige dag, maar wat was ik trots op de kids. Net een weekje op Rigside, maar de kinderen geven je zoveel energie en voldoening.
Deze week ben ik ook begonnen met het aanleren van Nederlands. Na vier dagen kunnen de kinderen allemaal:
- Zichzelf voorstellen(Ik ben ....)
- Vertellen hoe oud ze zijn(Ik ben .. jaar oud)
- Van 0 - 12 tellen en ook vragen als: wat komt er voor 9 of wat komt er na 5 beantwoorden.
- Hallo, goedemorgen, tot ziens, doei en fijn weekend zeggen.
Alle kinderen zijn super enthousiast en stellen me continu vragen. Vandaag heb ik van 2 tot 3 met ze gewerkt. De lesjes doe ik in kleine groepjes(P5, P6 en P7 zijn dan gescheiden). Vandaag heb ik een herhalingsles gedaan met de hele groep. Daarna zijn ze bij mij op de grond komen zitten voor het bord(dat is hier heel normaal) en hebben we de kaart van Nederland bekeken. De kinderen stelden heel veel vragen en kunnen nu ook precies aanwijzen waar ik woon. Ze zijn erg nieuwsgierig ;)
De stage dagen zijn erg vermoeiend, maar het wordt steeds beter. Ik merk dat ik niet meer zo moe ben na een dag Engels spreken dan in het begin van de week. Verstaan gaat goed, het spreken is af en toe nog denken geblazen. Vandaag heb ik even met mijn mentor over mijn Engelse vaardigheid gesproken en gezegd dat ik het gevoel had dat ik te weinig woordenschat heb. Ze was het er helemaal niet mee eens. Ze vroeg de kinderen om hun werk neer te leggen en vroeg de kinderen: 'Wie denkt dat juf Kristel perfect Engels spreekt?' Alle handen gingen de lucht in. Toen kwam er van de kinderen een stormvloed aan complimenten. Dus oké, vooruit, ik ben iets gerustgesteld. Schijnbaar boek ik vooruitgang, maar zelf merk ik dit niet zo. Ik vertrouw maar op het oordeel van de kids, want die zijn doorgaans erg eerlijk ;)
Morgen gaan Majorie en ik lekker Glasgow verkennen. 's Avonds in een pubje wat eten en naar de film (grootste bioscoop van Europa!). Zondag willen we richting het westen van Glasgow (Glasgow School of Arts bezoeken, de universiteit en het park). Heerlijk weekendje om bij te tanken.
Zoals jullie vast kunnen opmaken uit mijn verslag, heb ik het hier prima naar mijn zin. Maar stiekem kijk ik ook uit naar het weekend dat Pim, papa en mama deze kant uit komen.
Groetjes Kristel
-
17 Mei 2014 - 20:58
Marianne:
Hoi Kristel,
Joh wat een geweldig verhaal weer. En wat maak je toch een hoop mee.
Leuk hè dat de kinderen je zo vertrouwen en zelfs de nare dingen met je delen. Kun je nagaan wat onze kinderen het hier goed hebben. Ga lekker van je weekend genieten want voor je het weet is het alweer maandag.
Tot het volgende verslag maar weer. Kijk er nu al naar uit.
Liefs van Marianne xxx
-
18 Mei 2014 - 09:46
Petra:
Hoi meid,
Nu pas tijd om je verslag te lezen, bruiloft Anne&Jelle feest opa en verrassings etentje, dus druk geweest maar wel gezellig. Leuk om het weer te lezen en dat je het prima naar je zin hebt. Wel vind ik het heel zielig voor die kinderen wat voor achtergrond ze hebben en al meegemaakt hebben op die jonge leeftijd. Geniet nog van je vrije weekend en succes voor de komende week. Kijk er al naar uit om jou richting uit te komen.
Liefs mama -
18 Mei 2014 - 12:45
Suzanne:
Wat een indrukken en verhalen in een stage week!
En wat leuk om te zien dat je lessen meteen het beoogde effect hebben.
De leerlingen vertrouwen op jou en zorgen tegelijkertijd dat jij ook vertrouwen krijgt in je Engels!
Geniet van het zonnige weekend!
x Suus -
18 Mei 2014 - 17:52
Antoine:
Hè Kristel,
Wat een indrukwekkende eerste week heb jij achter de rug! Ik kan me voorstellen dat al die indrukken je moe maken, maar ook weer zorgen voor het bijvullen van de rugzak met ervaringen, die je inmiddels bij je draagt. Ik had via Skype natuurlijk al wat gehoord, maar zoals jij dit weer wegschrijft: top!
Kijk uit naar je volgende verhaal en ben in gedachten het links rijden al aan het oefenen.
Sure we can!
Veel groeten,
Papa
-
22 Mei 2014 - 15:40
Frans:
Hey Kristel sorry voor late reactie maar kon jou niet meer vinden op tablet haha, nu wel en geweldige verslag gelezen. Wel een beetje vertrouwen hebbeb in jou engels he kom op je kunt het. Ben blij dat je het goed bevalt daar en volgende week komen pim en je pap en mam daarheen helemaal leuk toch. Ik zo naar de Eagle concert daarna tine wegbrengen naar vliegveld dan ben ik ook alleen , niet leuk maar ja. Dan samen met pim haha, ik heb genoeg afspraken dus tijd zal wel vliegen. Hey Kristel geniet nog en ik hou je in de smiezen via dit als ik t weer kan vinden. Groetjes xxx -
22 Mei 2014 - 16:32
Tine:
Hoi hoi,
Leuk je verslagen te lezen en fijn dat je het zo naar je zin hebt. Wel erg heftig wat de kinderen voor achtergrond hebben en al zo'n rugzak met zich meedragen. Zij hebben nu met jou een paar leuke leerzame weken en als jij de school op het eind van de stage verlaat zingen zij jou in het Nederlands toe haha.
Ik blijf je nu volgen en kijk uit naar je nieuwe verhaal.
Volgende week komt Pim en jou Pap en Mam dus kun je een paar dagen samen gaan genieten.
Lieve groetjes van Tine -
23 Mei 2014 - 19:17
Do:
Hee Kristel!
Leuk om te lezen wat je de afgelopen twee weken allemaal hebt meegemaakt! Klinkt als een heftige maar ook leerzame en boeiende stage. Volgens mij kun je je daar helemaal uitleven als lerares;) Geniet van het zonnetje en fijn weekend!
xx Do
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
