Wat een weekend....
Door: Kristel
Blijf op de hoogte en volg Kristel
08 Februari 2010 | Ghana, Ho
Akwaabaaa!
Daar ben ik weer met een, naar verwachting, te lang verslag. Afgelopen vrijdag ben ik naar de arme school geweest samen met de andere drie meiden uit mijn gastgezin. De school, Airfield school, is heel erg arm. De kinderen lopen heel erg achter in het onderwijs, de kinderen van elf jaar kunnen niet eens 2x3 uitrekenen dus daar is zeker werk aan de winkel. Er zijn 6 klassen en 3 leraren, dat wil zeggen dat 3 klassen geen leraar hebben. Vaak voegen ze klassen bij elkaar, want het niveau tussen de klassen scheelt niet zo heel veel. De klaslokalen(hutjes) zorgen voor erg veel herrie, want er zijn geen muren ofzo dus alle klassen kunnen elkaar horen praten.
Het amerikaanse stel Shifra en Benny zijn hier via een andere vrijwilligersorganisatie. Benny zorgt ervoor dat gehele bouwproject goed verloopt en er zijn denk ik wel 40 ghanezen aan het werk om de school te bouwen. Het wordt een super mooi gebouw(als je het vergelijkt hier in Ghana met andere scholen). Er wordt in het regenseizoen water gespaard in grote tonnen, zodat de school ook in de droge seizoenen water heeft. Ook wordt er gezorgd voor 4 toiletten, wat heel erg veel is hier in Ghana. Er worden 8 klaslokalen gebouwd, waarvan tussen 3 lokalen schuifdeuren worden gemaakt, zodat die ruimte ook gebruikt kan worden voor Assembly(zingen/bidden) of voor kerkdiensten in het weekend. Super natuurlijk, dat hier ook aan gedacht wordt. Want in Ghana is naar de kerk gaan en samen zijn met andere mensen erg belangrijk.
Shifra heeft ons de school laten zien en het bouwproject, maar ze heeft ons ook meegenomen naar wat huisjes in de bush. Er stonden 4 lemenhutjes en er liepen wat kippen rond. Ze eten alleen casave en mais en ze slapen met 5 mensen in een zo'n hutje. Echt afrika dus, zoals je van de verhalen hoort. Ik heb het nu gezien en ik geloof nu pas dat het er dus echt zo aan toe kan gaan. Ik heb echt met grote ogen staan kijken hoe de mensen daar leven. Sommige kinderen hadden ringwormen of wonden op de benen. En omdat het vrijdag marktdag was(dat is een keer in de vier dagen hier in Ho) waren er een heleboel kinderen mee naar de markt om spullen te verkopen. Maar ook een heleboel kinderen gaan niet naar school, omdat sommige ouders ook niet weten hoe belangrijk het is. Ze denken niet aan de toekomst, alleen aan morgen. Overleven is belangrijk, maar voor de kinderen is studie nu ook erg belangrijk. Samen met Kwasi en de andere hebben we ze duidelijk gemaakt dat de kinderen naar school moeten. Deze school kost niets, want het wordt betaald door de overheid. De kinderen hebben dus de kans om te gaan, helaas zijn de leraren zo slecht en hebben ze haast geen spullen. Daar komt vanaf nu verandering in, hopen we. Want als het gebouw af is, is het voor leraren ook aantrekkelijker om op deze school te werken. In Ghana is het een straf om op deze school te werken, omdat de school geen voorzieningen heeft en geen lesmateriaal. Dus ik denk dat als de school dadelijk af is, dat er wel nieuwe leraren zich melden om hier les te geven. Ze hebben dan wel een grote uitdaging, dat is zeker!
Kwasi heeft besloten dat Projects Abroad deze school gaat helpen door middel van vrijwilligers te sturen en Eric(de medische begleider van Projects Abroad) gaat hier voortaan op outreach, om kinderen die ziek zijn of die wonden hebben te behandelen. Super natuurlijk, dat we dat in ieder geval alvast geregeld hebben. Ook heeft hij een schema opgezet wie op welke dag naar de school gaat. Dorianne en ik gaan op maandag, Charlotte en Audrey op dinsdag, Ivo en Rob op woensdag en op vrijdag gaan we allemaal samen. Op vrijdag gaan we namelijk de zwakkere kinderen extra les geven in lezen/schrijven/rekenen en de jongens zullen wat sportactiviteiten doen. Ook gaan de jongens een aantal keer in het weekend mee helpen aan de de bouw. Op 23 maart moet de school klaar zijn en Shifra zal dan een grote opening organiseren, zodat de school een beetje in het zonnetje wordt gezet. En hopelijk komen er zo ook nieuwe leraren naar de school. Ik hoop dat als de school klaar is, ik mijn bijdrage kan leveren aan inrichting, boeken, schriften en lesmateriaal. Dan zou deze school goed opweg zijn naar een toekomst die er een stuk zonniger uitziet dan nu.
Nadat we terug kwamen van het schooltje, zijn Audrey en ik naar Royal Praise prep. school gegaan(mijn andere school waar ik werk) en hebben daar onze plannen voor de andere school bekend gemaakt. Gelukkig was de directeur het met ons eens, dat we daar ook moeten gaan helpen. We hebben hem foto's laten zien, zodat hij niet kon weigeren! Oeps! Maar hij is nogal bang dat we de school verlaten, wat we natuurlijk niet van plan zijn. We hebben het nu zo geregeld:
Maandag: Airfield School
Dinsdag: Klas 3 Royal Praise: Engels/wiskunde les geven
Woensdag+donderdag: Samen met Audrey lesgeven over geschiedenis, aardrijkskunde, politiek, eten etc maar dan gericht op Europa/Vs. Zodat we deze dingen kunnen vergelijken met de Ghana. De leraren vonden dit een goed plan en zo hebben Audrey en ik ook het gevoel dat we wat meer kunnen bijdragen dan voorheen. Ik denk dat deze lessen voor de kinderen erg boeiend kunnen zijn. Ze stellen ons namelijk erg veel vragen over hoe het bij ons allemaal gaat en daarom is het leuk om hier wat over te vertellen.
Vrijdag: Airfield school.
Na het eten zijn we naar The white house gegaan, want de vrijwilligers van Hohoe waren daar. Dus waren we uiteindelijk daar met 25 vrijwilligers en het was erg leuk om elkaars verhalen te horen.
Zaterdag begon ons weekendje reizen richting de apen en de Wli watervallen. Om half 8 stonden we met z'n vijven(Charlotte,Dorianne, Audrey, Eric(projects abroad) en ik) te wachten op de jongens want die zouden ook mee gaan. Daarna een trotro gezocht richting Hohoe en gevonden. De jongens waren nogal in een melige bui en hadden ook erg leuke opmerkingen, waardoor we na 5 minuten in de tro(die nog stilstond op het station) al in een deuk lagen. In Ghana kun je een soort van oliebollen(ja jullie lezen het goed) kopen, alleen die ochtend waren ze niet zo best. Waarop Ivo zei: 'Dit is echt een oliebol die je op 4 januari onder je bed vindt.' Echt, iedereen lag krom van t lachen. De Nederlanders dan, want de andere snapte de grap niet hahaha! Zo ging het de gehele weg door, van die stomme Hollandse grappen. Maargoed, dat zorgde er wel voor dat de tijd wat sneller ging! Aangekomen bij het dorp van de apen, gingen wij de tro uit. Vanaf daar was het nog 5 km, maar er reden geen taxi's dus hadden we de optie lopen of achterop een motor. En aangezien het die dag nogal HEET was, kozen we voor het laatste. Dus wij met dikke tas achter op de motor. En ik had nogal een chauffeur die wilde laten zien hoe stoer die was, met als gevolg dat ik met 95 km per uur door een zandweggetje scheurde. Jeetje, wat een tocht. Een blaar en een zucht verder was ik aangekomen op bestemming. Maar mijn chauffeur haalde iedereen in, dus ik zag niemand meer voor me of achter me dus ik dacht echt: wat gaat die man met me uitspoken, maar gelukkig was het gewoon een Ghanees die dacht dat ik wel toe was aan een ruig tochtje. Not!!
Het apenpark was zeker de moeite waard, de apen aten gewoon uit de hand. Ze pelde de banaan als je hem vast had en aten dan de banaan op. Er was ook een aap met een kleintje, echt super schattig. Soms was het wel lastig om foto's te maken, omdat die apen nogal snel zijn.
Na het apenpark zijn we richting Wli gegaan en naar het hotel waar we gereserveerd hadden. Die avond hebben Charlotte en Audrey een gevecht gehad met de jongens om de kamer sleutel(zucht, ze leken wel 16 haha). Maar ik zal jullie de foto's besparen want die zijn echt TE fout. Gelukkig bleven Dorianne en ik neutraal waardoor wij heerlijk op ons bed hebben relaxed. :)
De dag erna zijn we vroeg vertrokken richting de watervallen. Het was een zware tocht. Eerst 45 minuten lopen richting de lower falls, daarna 2 uur recht de berg op klauteren richting de higher falls. Maar die twee uur, ik heb gezweet als een gek. Niet normaal gewoon. Gelukkig was de tocht zeker de moeite waard, zie foto's! Heerlijk even in bikini bij de waterval gezeten, alleen had ik de pech dat ik nogal geliefd was bij de mieren. Ik had er ongeveer 100 aan mijn voet hangen en ze beten als een gek. Dus ik heb daarna lekker sexy met mijn wandelschoenen gelopen, terwijl ik mijn bikini aanhad. Zie foto haha! Echt heel mooi gezicht, not. Maarja, beter dan je voeten vol met zwarte bijtende mieren. Daarna zijn we teruggegaan, via dezelfde weg. Dus dat was opletten dat we niet uitgleden. Daarna nog even lekker bij de lower falls gezeten en toen weer terug naar Ho. Lekker hobbel de bobbel in de Tro. En aangekomen in Ho eindigde ons weekendje weer. Veel gezien, veel gelachen en veel gegeten(eindelijk!) dus heerlijk weekend achter de rug. Het eten in het hotel was goed, lekker westers dus daar heb ik mooi gebruik van gemaakt.
Vandaag zijn Dorianne en ik naar Airfield school geweest. We hebben alleen geobserveerd, hoe de leraren les geven en wat het niveau is van de kinderen. Daarna hebben we een plan gemaakt met de hoofdleraar, hoe we het gaan aanpakken. Het gaat de goede kant op en morgen gaan Audrey en Charlotte beginnen met lesgeven in wiskunde en engels. Alleen basis, want dat hier het probleem. Die basis hebben ze niet.
Nu lekker even op internet gezeten en genoten van de airco. Helaas hoorde ik net van mama dat oma in het ziekenhuis ligt. Daar schrok wel van. Dus oma, als je dit blog van mama krijgt, dan hoop ik dat je mijn verhaal leuk vond om te lezen en dat je maar weer snel beter mag worden. Hou je taai en als ik terug kom gaan we weer een pannenkoek eten samen!
Tot snel weer allemaal. Volgend weekend gaan we naar Akosombo en naar de kralenmarkt. In Akosombo kun je een mooie boottocht maken over de voltarivier. Dus weer mooie foto's denk ik!
Dit is de link voor de foto's:
http://picasaweb.google.com/kristelvandenacker/Ghana#
Liefs, Kristel
Daar ben ik weer met een, naar verwachting, te lang verslag. Afgelopen vrijdag ben ik naar de arme school geweest samen met de andere drie meiden uit mijn gastgezin. De school, Airfield school, is heel erg arm. De kinderen lopen heel erg achter in het onderwijs, de kinderen van elf jaar kunnen niet eens 2x3 uitrekenen dus daar is zeker werk aan de winkel. Er zijn 6 klassen en 3 leraren, dat wil zeggen dat 3 klassen geen leraar hebben. Vaak voegen ze klassen bij elkaar, want het niveau tussen de klassen scheelt niet zo heel veel. De klaslokalen(hutjes) zorgen voor erg veel herrie, want er zijn geen muren ofzo dus alle klassen kunnen elkaar horen praten.
Het amerikaanse stel Shifra en Benny zijn hier via een andere vrijwilligersorganisatie. Benny zorgt ervoor dat gehele bouwproject goed verloopt en er zijn denk ik wel 40 ghanezen aan het werk om de school te bouwen. Het wordt een super mooi gebouw(als je het vergelijkt hier in Ghana met andere scholen). Er wordt in het regenseizoen water gespaard in grote tonnen, zodat de school ook in de droge seizoenen water heeft. Ook wordt er gezorgd voor 4 toiletten, wat heel erg veel is hier in Ghana. Er worden 8 klaslokalen gebouwd, waarvan tussen 3 lokalen schuifdeuren worden gemaakt, zodat die ruimte ook gebruikt kan worden voor Assembly(zingen/bidden) of voor kerkdiensten in het weekend. Super natuurlijk, dat hier ook aan gedacht wordt. Want in Ghana is naar de kerk gaan en samen zijn met andere mensen erg belangrijk.
Shifra heeft ons de school laten zien en het bouwproject, maar ze heeft ons ook meegenomen naar wat huisjes in de bush. Er stonden 4 lemenhutjes en er liepen wat kippen rond. Ze eten alleen casave en mais en ze slapen met 5 mensen in een zo'n hutje. Echt afrika dus, zoals je van de verhalen hoort. Ik heb het nu gezien en ik geloof nu pas dat het er dus echt zo aan toe kan gaan. Ik heb echt met grote ogen staan kijken hoe de mensen daar leven. Sommige kinderen hadden ringwormen of wonden op de benen. En omdat het vrijdag marktdag was(dat is een keer in de vier dagen hier in Ho) waren er een heleboel kinderen mee naar de markt om spullen te verkopen. Maar ook een heleboel kinderen gaan niet naar school, omdat sommige ouders ook niet weten hoe belangrijk het is. Ze denken niet aan de toekomst, alleen aan morgen. Overleven is belangrijk, maar voor de kinderen is studie nu ook erg belangrijk. Samen met Kwasi en de andere hebben we ze duidelijk gemaakt dat de kinderen naar school moeten. Deze school kost niets, want het wordt betaald door de overheid. De kinderen hebben dus de kans om te gaan, helaas zijn de leraren zo slecht en hebben ze haast geen spullen. Daar komt vanaf nu verandering in, hopen we. Want als het gebouw af is, is het voor leraren ook aantrekkelijker om op deze school te werken. In Ghana is het een straf om op deze school te werken, omdat de school geen voorzieningen heeft en geen lesmateriaal. Dus ik denk dat als de school dadelijk af is, dat er wel nieuwe leraren zich melden om hier les te geven. Ze hebben dan wel een grote uitdaging, dat is zeker!
Kwasi heeft besloten dat Projects Abroad deze school gaat helpen door middel van vrijwilligers te sturen en Eric(de medische begleider van Projects Abroad) gaat hier voortaan op outreach, om kinderen die ziek zijn of die wonden hebben te behandelen. Super natuurlijk, dat we dat in ieder geval alvast geregeld hebben. Ook heeft hij een schema opgezet wie op welke dag naar de school gaat. Dorianne en ik gaan op maandag, Charlotte en Audrey op dinsdag, Ivo en Rob op woensdag en op vrijdag gaan we allemaal samen. Op vrijdag gaan we namelijk de zwakkere kinderen extra les geven in lezen/schrijven/rekenen en de jongens zullen wat sportactiviteiten doen. Ook gaan de jongens een aantal keer in het weekend mee helpen aan de de bouw. Op 23 maart moet de school klaar zijn en Shifra zal dan een grote opening organiseren, zodat de school een beetje in het zonnetje wordt gezet. En hopelijk komen er zo ook nieuwe leraren naar de school. Ik hoop dat als de school klaar is, ik mijn bijdrage kan leveren aan inrichting, boeken, schriften en lesmateriaal. Dan zou deze school goed opweg zijn naar een toekomst die er een stuk zonniger uitziet dan nu.
Nadat we terug kwamen van het schooltje, zijn Audrey en ik naar Royal Praise prep. school gegaan(mijn andere school waar ik werk) en hebben daar onze plannen voor de andere school bekend gemaakt. Gelukkig was de directeur het met ons eens, dat we daar ook moeten gaan helpen. We hebben hem foto's laten zien, zodat hij niet kon weigeren! Oeps! Maar hij is nogal bang dat we de school verlaten, wat we natuurlijk niet van plan zijn. We hebben het nu zo geregeld:
Maandag: Airfield School
Dinsdag: Klas 3 Royal Praise: Engels/wiskunde les geven
Woensdag+donderdag: Samen met Audrey lesgeven over geschiedenis, aardrijkskunde, politiek, eten etc maar dan gericht op Europa/Vs. Zodat we deze dingen kunnen vergelijken met de Ghana. De leraren vonden dit een goed plan en zo hebben Audrey en ik ook het gevoel dat we wat meer kunnen bijdragen dan voorheen. Ik denk dat deze lessen voor de kinderen erg boeiend kunnen zijn. Ze stellen ons namelijk erg veel vragen over hoe het bij ons allemaal gaat en daarom is het leuk om hier wat over te vertellen.
Vrijdag: Airfield school.
Na het eten zijn we naar The white house gegaan, want de vrijwilligers van Hohoe waren daar. Dus waren we uiteindelijk daar met 25 vrijwilligers en het was erg leuk om elkaars verhalen te horen.
Zaterdag begon ons weekendje reizen richting de apen en de Wli watervallen. Om half 8 stonden we met z'n vijven(Charlotte,Dorianne, Audrey, Eric(projects abroad) en ik) te wachten op de jongens want die zouden ook mee gaan. Daarna een trotro gezocht richting Hohoe en gevonden. De jongens waren nogal in een melige bui en hadden ook erg leuke opmerkingen, waardoor we na 5 minuten in de tro(die nog stilstond op het station) al in een deuk lagen. In Ghana kun je een soort van oliebollen(ja jullie lezen het goed) kopen, alleen die ochtend waren ze niet zo best. Waarop Ivo zei: 'Dit is echt een oliebol die je op 4 januari onder je bed vindt.' Echt, iedereen lag krom van t lachen. De Nederlanders dan, want de andere snapte de grap niet hahaha! Zo ging het de gehele weg door, van die stomme Hollandse grappen. Maargoed, dat zorgde er wel voor dat de tijd wat sneller ging! Aangekomen bij het dorp van de apen, gingen wij de tro uit. Vanaf daar was het nog 5 km, maar er reden geen taxi's dus hadden we de optie lopen of achterop een motor. En aangezien het die dag nogal HEET was, kozen we voor het laatste. Dus wij met dikke tas achter op de motor. En ik had nogal een chauffeur die wilde laten zien hoe stoer die was, met als gevolg dat ik met 95 km per uur door een zandweggetje scheurde. Jeetje, wat een tocht. Een blaar en een zucht verder was ik aangekomen op bestemming. Maar mijn chauffeur haalde iedereen in, dus ik zag niemand meer voor me of achter me dus ik dacht echt: wat gaat die man met me uitspoken, maar gelukkig was het gewoon een Ghanees die dacht dat ik wel toe was aan een ruig tochtje. Not!!
Het apenpark was zeker de moeite waard, de apen aten gewoon uit de hand. Ze pelde de banaan als je hem vast had en aten dan de banaan op. Er was ook een aap met een kleintje, echt super schattig. Soms was het wel lastig om foto's te maken, omdat die apen nogal snel zijn.
Na het apenpark zijn we richting Wli gegaan en naar het hotel waar we gereserveerd hadden. Die avond hebben Charlotte en Audrey een gevecht gehad met de jongens om de kamer sleutel(zucht, ze leken wel 16 haha). Maar ik zal jullie de foto's besparen want die zijn echt TE fout. Gelukkig bleven Dorianne en ik neutraal waardoor wij heerlijk op ons bed hebben relaxed. :)
De dag erna zijn we vroeg vertrokken richting de watervallen. Het was een zware tocht. Eerst 45 minuten lopen richting de lower falls, daarna 2 uur recht de berg op klauteren richting de higher falls. Maar die twee uur, ik heb gezweet als een gek. Niet normaal gewoon. Gelukkig was de tocht zeker de moeite waard, zie foto's! Heerlijk even in bikini bij de waterval gezeten, alleen had ik de pech dat ik nogal geliefd was bij de mieren. Ik had er ongeveer 100 aan mijn voet hangen en ze beten als een gek. Dus ik heb daarna lekker sexy met mijn wandelschoenen gelopen, terwijl ik mijn bikini aanhad. Zie foto haha! Echt heel mooi gezicht, not. Maarja, beter dan je voeten vol met zwarte bijtende mieren. Daarna zijn we teruggegaan, via dezelfde weg. Dus dat was opletten dat we niet uitgleden. Daarna nog even lekker bij de lower falls gezeten en toen weer terug naar Ho. Lekker hobbel de bobbel in de Tro. En aangekomen in Ho eindigde ons weekendje weer. Veel gezien, veel gelachen en veel gegeten(eindelijk!) dus heerlijk weekend achter de rug. Het eten in het hotel was goed, lekker westers dus daar heb ik mooi gebruik van gemaakt.
Vandaag zijn Dorianne en ik naar Airfield school geweest. We hebben alleen geobserveerd, hoe de leraren les geven en wat het niveau is van de kinderen. Daarna hebben we een plan gemaakt met de hoofdleraar, hoe we het gaan aanpakken. Het gaat de goede kant op en morgen gaan Audrey en Charlotte beginnen met lesgeven in wiskunde en engels. Alleen basis, want dat hier het probleem. Die basis hebben ze niet.
Nu lekker even op internet gezeten en genoten van de airco. Helaas hoorde ik net van mama dat oma in het ziekenhuis ligt. Daar schrok wel van. Dus oma, als je dit blog van mama krijgt, dan hoop ik dat je mijn verhaal leuk vond om te lezen en dat je maar weer snel beter mag worden. Hou je taai en als ik terug kom gaan we weer een pannenkoek eten samen!
Tot snel weer allemaal. Volgend weekend gaan we naar Akosombo en naar de kralenmarkt. In Akosombo kun je een mooie boottocht maken over de voltarivier. Dus weer mooie foto's denk ik!
Dit is de link voor de foto's:
http://picasaweb.google.com/kristelvandenacker/Ghana#
Liefs, Kristel
-
08 Februari 2010 - 17:08
Schoonbroer En Zus:
Kris,
In een woord: Geweldig!
Wat hebben wij toch een rustig en saai leven (op kantoor) als je dat vergelijkt met de ervaringen die jij in deze korte tijd al hebt opgedaan!
Nog heel veel plezier en geniet ervan!
xxx
San en Suus -
08 Februari 2010 - 17:50
Suus:
Ik reageer lekker nog een keer.
Wat een verhalen zeg! Leuk dat Projects zo openstaat voor nieuwe initiatieven en dat je een extra school erbij krijgt. Daar kun je vast heel veel goeds betekenen! Ook leuk dat je een andere indruk van Ghana krijgt door buiten Ho te kijken.
En wat spannend zo achterop de motor bij een Ghanees. Die dacht zeker, even indruk maken op die mooie blonde meid!
Mieren aan je voeten...had je niet genoeg tenenkaas? ;)
Nou ik ga even genieten van de fotos, hoorde van Sander al hoe mooi ze waren...
Geniet ervan!
x Suus -
08 Februari 2010 - 17:52
Papa:
Wat een leuk verhaal, meid. Misschien moet je me nog even uitleggen wat een tro is, maar voor de rest snap ik het wel.
Het lijkt er op, dat je eindelijk je doelstelling mag gaan invullen. Geweldig!
Ik ben blij te lezen dat je samen met alle andere vrijwilligers er ook een feestje van probeert te maken. Werken en genieten, waar heb je dat nog?
Alleen de foto's die kan ik maar niet opstarten;zal de leeftijd wel zijn. Ben blij dat je het goed maakt. En ja, oma...daar zorgen wij heel goed voor zodat jij straks al je boeiende verhalen zelf aan haar kunt vertellen.
xxxxxxxx Die Papa -
08 Februari 2010 - 17:54
Papa:
´t is gelukt en de foto´s zijn prachtig! -
08 Februari 2010 - 18:52
Wil En Maria:
Hallo Kristel,wat geweldig dat het gelukt is en dat je daar ook meteen les mag gaan geven.We hebben ook de foto`s gezien van je weekend, erg leuk dat je zoveel meemaakt en ziet van Ghana,blijf vooral genieten.
Wil en Maria -
08 Februari 2010 - 20:17
Hanne:
Leuk verhaal & mooie foto's!
Ook mooi dat jullie nu ook bij de Airfield School mogen helpen, tof!
xx -
08 Februari 2010 - 21:06
Mama:
Hoi meid
Wat heb je een leuk verslag gemaakt. Ben blij dat je les mag gaan geven op die nieuwe school, dat geeft je denk ik veel voldoening. Je hebt, zoals ik heb gelezen, een heel leuk weekend gehad en echt genoten. De fotos zijn echt mooi, geeft wat indrukken hoe het er daar uitziet.
Nou meid, wij houden voor jou oma goed in de gaten, en print dit verslag voor haar uit, zodat ze kan lezen wat je allemaal hebt meegemaakt.
Nog veel plezier en geniet ervan.
Liefs en dikke knuffel mama -
08 Februari 2010 - 21:50
Mirjam:
Wat goed zeg dat je zo'n school kunt gaan helpen die het zo nodig heeft. Dat zal wel veel voldoening geven denk ik. Zo te lezen maak je leuke dingen mee en heb je een leuke tijd. Gelukkig dus niet meer ziek.
Ook leuk om je foto's te zien. Het zijn er inmiddels heel wat.
Succes met alles en groetjes van Mirjam
-
08 Februari 2010 - 21:57
Opa:
HALLO AVONTURIER HIER BEN IK DAN WEER EVEN. IK HEB JE VERHAAL GELEZEN EN IK ZIE HET AL VOOR MIJ , DAAR IK DE RIMBOE OOK EEN BEETJE KEN VAN VROEGER EN OOK DIE ARMOEDE DIE ZICH DAAR DAGENLIJKS VOORDOED,MAAR IK VIND HET ERG DAPPER DAT JE DIT ALLEMAAL DOET EN HET IS EN BLIJFT EEN MOOIE ERVARING WAAR JE JE HELE LEVEN AAN HERINERD BLIJFT. MAAR WEES VOORZICHTIG ALS JE MET DIE MANNEN OP DE MOTOR GAAT RIJDEN WANT DEZE JONGEN KENNEN GEEN GEVAAREN WILLEN GRAAG STOER DOEN DUS WEES VOORZICHTIG, DE WEGEN ZIJN IN DIE LANDEN OVER HETALGEMEEN ZEER SLECHT EN GEVAARLIJK. VERDER WIL IK JE HEEL VEEL ERVARING EN PLEZIER WENSEN N LAAT EENS WAT HOREN OF JE MIJN BERICHTJE OOK WEL LEUK VIND . GROETJES 0PA -
08 Februari 2010 - 23:29
Tine:
Hoi Kristel,
Wat is het toch heerlijk om je verhalen te lezen. Het is net of je naast me zit op de bank en je alles aan het vertellen bent. Je bent een echte doorzetter en super dat het gelukt is om een kijkje te nemen op de andere school. Het is al helemaal top dat jullie daar gaan lesgeven en de vorderingen van de bouw kunnen volgen. Fijn dat het weekend zo geslaagd is en je al mooie dingen van het land gezien hebt. Ik denk dat het vervoermiddel een kleine bus is zonder ramen haha. Ik ga zo naar de foto's kijken en ben zeer benieuwd. Oma is gelukkig in goede handen en ze zal zeker genieten van je mooie verhalen.
Kristel heel veel liefs van mij en ik kijk uit naar je nieuwe verslag
dikke kus doeiiiiiiiii -
08 Februari 2010 - 23:59
Tine:
Nog even mooie en leuke foto's en wat een blije snuitjes van de kinderen.
Watervallen super en je kunt aan de foto's zien dat jullie een leuk weekend hebben gehad.
En nog groot nieuws, Marianne komt morgen al naar huis. Heeft het zeuren van haar toch geholpen haha. Zij zal morgen wel je verhalen lezen. Ik ga nu slapen het is al bijna 1 uur dus wordt het tijd.
doeiii
ps ik heb net in het boekje van Ghana gelezen wat Pim besteld had en de kralen zijn erg mooi ben benieuwd! -
09 Februari 2010 - 09:11
Frans:
GEWELDIG GEWELDIG wat een verhaal zeg ik moet er verlof voor nemen om t allemaal te lezen hahahaa je schrijft zoals je praat (wat ik nog steeds mis thuis).
groeten Frans ik kom nog terug op ander tydstip moet snel douchen en dan werken het is al laat was zo,n lang verhaal maar nogmaals SSSSSSSSUUUUUUUUUPPPPPPPPPPPEEEEEEEEEEERRRRRRRRRR verhaal geniet er van meid xxxxx -
09 Februari 2010 - 18:02
Frans:
Hey Kristel hier ben ik weer zit op mijn werk is nu beetje rustiger. Wat een geweldig verhaal van je en al die fotos je lijkt wel een papparatsie weet niet of ik dit goed spel maar je weet wat ik bedoel.Je hebt al heel wat mee gemaakt en gelukkig heb je het naar je zin. En wat je nog meemaakt de komende tyd geweldig . Neem het goed in je op dan kun je dat straks allemaal met Pim weer overdoen ik neem aan dat dit de bedoeling is straks samen hebben jullie wel verdiend. Nogmaals ik ben blij dat het weer goed gaat en dat je doorgezet hebt. PS in dat boekje van Ghana stond ook in dat de meesten wel wat moeite hebben met acclimatiseren. Nou ga ik weer vlug aan t werk en I FOLLOW YOU xxxxx -
09 Februari 2010 - 19:11
Ivo:
Ze leken wel 16?? haha je heb wel een punt! -
11 Februari 2010 - 14:03
Mechteld:
Hoi Kristel,
Even de laatste drie verslagen gelezen, nu ben ik weer bij.
Wat mooi dat project waar jullie nu ook gaan helpen en wat fantastisch dat projects zich daar intensief mee gaat bezighouden!
Ik hoop dat het allemaal gaat lukken.
Verder heb ik ook genoten van je reisverslag, lijkt me echt super om dat allemaal te zien en te beleven, genioet er maar van want die kans krijg je misschien nooit meer.
Veel groetjes vanui een (nog steeds) heel koud en wit Uden.
Mechteld -
11 Februari 2010 - 15:21
Tante Irma:
Hoi Kristel, eindelijk weer eens een beetje bijgelezen van al jouw avonturen na mijn ziekenhuis avontuur. Leuk om te lezen en vast heel fijn dat je op die nieuwe school een steentje bij kan gaan dragen. Ik lig hier nog veel op bed en heb nog weinig zin iets te ondernemen, maar kon nu mooi de laptop even gebruiken om je verhalen te lezen. Beloof weer wat vaker te kijken en wens je heel veel mooie momenten daar Geniet er van! Liefs vanuit t volkelsex
-
11 Februari 2010 - 19:09
Marianne:
Hoi Kristel
Heb net je verslagen gelezen. GEWELDIG!!!! Wat maak je veel mee, en wat doe en zie je veel!!
Gelukkig ben je weer beter, dus de kindertjes wachten weer op je. En.... het arme dorpje zal zeer zeker ook erg blij met jullie zijn. Wat een ervaringen allemaal.Meid blijf genieten en leuke verhalen schrijven. Trouwens de foto's zien er ook erg goed uit.
Dikke kus van Marianne -
13 Februari 2010 - 10:36
Emma:
Eindelijk een gaatje gevonden om je verslag te lezen. Wat super tof heb je het daar Kristel! Ik ben blij voor je dat je nog meer kunt gaan betekenen voor de Ghanese kindertjes en ik vind het stoer dat jullie van de hoofdmeester ruimte krijgen voor eigen inbreng. Hopelijk hebben ze de basis van de belangrijkste vakken wél als jullie Afrika weer verlaten.
Poehee, wat zijn wij eigenlijk een verwende snotaapjes, met onze eigen bad- en slaapkamer en centrale verwarming, DVDspeler, laptop, tv, etc. etc.!!
GENIET ERVAN! Zet 'm op en ik ben benieuwd naar je volgende verslag.
Liefs, Emma xx -
13 Februari 2010 - 11:06
Emma:
Je foto's zijn gaaf!! Je mist nu wel carnaval. Maar dat is wel net wat minder leuk dan Afrika ;). Ik had een roze zwartenpietenpruik op. Oei. -
14 Februari 2010 - 11:40
Frans:
Hey meisje hoe is t daar hier is het weer eens gaan sneeuwen heb er nu wel zat van elke keer die rotsooi weer weg vegen en veel last van met rijden jij hebt het te heet en hier is het te koud. Maar hier is niets te beleven alleen maar werken pfffff ik hoorde dat je ook regen gehad hebt zal wel even lekker geweest zijn lekker douchen buiten hahaha. Ook kralen gekocht op die markt in het weekend, en het pakje is aangekomen. Kun je weer ff lekker bijkomen van alle indrukken daar, als ik zo de fotos zie dan lijkt het wel een beetje op zuid afrika dus kan ik het me een beetje voorstellen hoe het daar is.Ga je ook nog naar een park met de wilde dieren of komt dat er later van met Pim? Nou ik stop er maar weer en als ik je niet hoor of zie meid hoe het recht en gauw tot ziens xxxx hvj
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
