Nog steeds niet gezond en de trip naar Accra
Door: Kristel
Blijf op de hoogte en volg Kristel
30 Januari 2010 | Ghana, Ho
Hoi allemaal,
Hier ben ik weer. Afgelopen woensdag toen ik hier weer een verhaal op heb gezet, had ik een van mijn betere momenten denk ik zo. Na het bezoek aan het internetcafe, was het gedaan met de pret. Ik ben mee geweest naar de meeting, maar na een uurtje ben ik naar huis gegaan. Die nacht heb ik vreselijk geslapen, want ik heb constant buikpijn gehad en ik ben misselijk geweest. De dag erna ben ik opgestaan, maar kon ik niks eten. Ik was zo ontzettend misselijk dat als ik naar het eten keek, ik al richting de wc moest lopen. Toch moest ik de medicijnen nemen die ochtend, 5 stuks maar liefst. Die vielen natuurlijk als een bom in mijn maag. Gelukkig kon ik daarna een banaan eten, maar in de middag was het weer medicijnen tijd(waar ik onderhand genoeg van had, want ik had niet echt het idee dat die me beter aan het maken waren). Op dat moment brak ik. Ik was al drie dagen alleen thuis en voelde me zo beroerd. Ik kon niks eten, ik kon alleen maar denken aan Nederland, familie/pim, kou, eigen bedje en niet te vergeten: vertrouwd voedsel. De hostvader zag me huilen en het eerste wat hij zei was: ik breng je naar het ziekenhuis. Dat wilde ik al helemaal niet, want ik dacht: na 17 pillen per dag kunnen ze me in het ziekenhuis nog wel meer troep naar binnen laten werken, maar dat gaat niet gebeuren. Toen hebben we Eric(van projects abroad) gebeld, dezelfde man die me de pillen heeft gegeven. Hij is gekomen en vroeg aan me: huil omdat je denkt dat je dood gaat?! Ik dacht echt bij mezelf: natuurlijk niet!! Het was me gewoon allemaal eventjes te veel. De eerste week had ik nergens moeite mee. Ik had het te druk om na te denken over hoe ik me voelde, maar als je dan alleen in een kamer ligt en je ontzettend ziek voelt, dan krijg je plotseling teveel tijd. En daarom huilde ik, niet omdat ik dacht dat ik dood ging natuurlijk! Maar hier in Ghana huil je alleen als je een baby/peuter bent. Als je die leeftijd gepasseerd bent, krijg je een pak rammel. Dus ik moest stoppen me kinderachtig te gedragen en gewoon mee gaan naar het ziekenhuis. Dat heb ik niet gedaan, ik ben wel opgehouden met huilen ;) maar ik heb papa gebeld en hem de namen van de medicijnen doorgegeven. Papa heeft daarna voor mij de dokter gebeld en gevraagd wat ik moest doen. Gelukkig heb ik in Nederland een dokter die me niet zomaar voor elk pijntje een meter pillen voorschrijft, dus kreeg ik een goed advies: 'Stop met al die pillen!'. Dus dat heb ik gedaan en sindsdien gaat het wel wat beter, maar ik heb nog steeds moeite met eten en heb zojuist weer diaree gehad. Ik denk dat het eten voor mij hier een probleem is, want heel veel dingen zijn vloeibaar, pittig en plakkerig. Het lijkt alsof je baby voeding eet. Nergens hoef je echt op te kauwen. Dat is wel wat anders dan een bord gekookte aardappelen met boontjes en een slavink haha. Maargoed, daar zal ik dan maar aan moeten wennen.
Omdat ik vrijdagochtend geen zin had om weer 2 dagen in mijn uppie te zijn, besloot ik mee te gaan naar Accra. Het was een lange trip, met een heleboel bulten en Ghanese drempels en na drie uur kon ik nog amper zitten, want ik ben in die paar dagen nogal wat kilotjes kwijt geraakt. Het feest van de organisatie was niet echt veel aan, we deden wat spelletjes zoals stoelendans?!? en we hadden een buffet. Maar ik ben nog voorzichtig geweest met het eten, dus heb ik alleen wat rijst op. Na het eten zijn Sanne(Nl) en ik op het hoofdkantoor gebleven, want de rest ging uit. Ik moest echt slapen, want ik had de hele week zowat geslapen en nu was ik al de hele dag in touw.
De dag erna hadden we geen ontbijt, dus zijn in de shop van een tankstation wat te eten gaan kopen. Wat koekjes, want meer hadden ze niet. Na een grote zoektocht door Accra, kwamen we dan uiteindelijk terecht bij het TroTro station en konden we weer terug op de Tro naar Ho.
Ik ben blij dat we ons bevinden in Ho en niet in Accra. Wat een mega stad zeg. Het is net de randstad van Nederland, zoveel verkeer. Alleen hier toetert iedere auto en heeft iedereen lak aan de verkeersregels. Als je staat te wachten voor een verkeerslicht, dan lopen er mensen tussen de auto's door om spullen te verkopen. En iedereen draagt de meest zware dingen op het hoofd. Ongelooflijk. In Ho krijg je al aandacht omdat je blank bent, maar in Accra is dan nog veel erger. Alle straten zien letterlijk zwart van de mensen en als jij daar dan tussen loopt val je nogal op. Laat staan als je er met 8 blanke loopt. Wel voelde ik me daar een beetje onveilig. Ik was niet bang dat ze me wat aan zouden doen of zo, maar ik heb wel mijn tas goed in de gaten gehouden. Er waren zoveel mensen en je merkt het niet als ze een ritsje open trekken. Gelukkig heb ik al mijn westerse apparatuur nog haha!
Morgen ga ik weer mijn was doen. Vorige week had ik me netjes voorgenomen om dat voortaan twee keer in de week te doen, maar aangezien ik woensdag niet echt in staat was om het te doen, heb ik morgen weer een dikke berg was! Daarna gaan we lekker naar het zwembad en om 4 uur begint de finale van de Africa cup: Ghana - Egypte!! Dus als Ghana wint, denk ik dat Ho op zijn kop zal staan!
Jullie horen weer snel wat van me. Blijf maar veel berichten plaatsen, want dat vind ik leuk. En vooral als ik het even moeilijk heb!
Geniet daar van de kou en de sneeuw, stuur maar wat op. Is hier erg welkom!
Tot snel,
Kristel
Hier ben ik weer. Afgelopen woensdag toen ik hier weer een verhaal op heb gezet, had ik een van mijn betere momenten denk ik zo. Na het bezoek aan het internetcafe, was het gedaan met de pret. Ik ben mee geweest naar de meeting, maar na een uurtje ben ik naar huis gegaan. Die nacht heb ik vreselijk geslapen, want ik heb constant buikpijn gehad en ik ben misselijk geweest. De dag erna ben ik opgestaan, maar kon ik niks eten. Ik was zo ontzettend misselijk dat als ik naar het eten keek, ik al richting de wc moest lopen. Toch moest ik de medicijnen nemen die ochtend, 5 stuks maar liefst. Die vielen natuurlijk als een bom in mijn maag. Gelukkig kon ik daarna een banaan eten, maar in de middag was het weer medicijnen tijd(waar ik onderhand genoeg van had, want ik had niet echt het idee dat die me beter aan het maken waren). Op dat moment brak ik. Ik was al drie dagen alleen thuis en voelde me zo beroerd. Ik kon niks eten, ik kon alleen maar denken aan Nederland, familie/pim, kou, eigen bedje en niet te vergeten: vertrouwd voedsel. De hostvader zag me huilen en het eerste wat hij zei was: ik breng je naar het ziekenhuis. Dat wilde ik al helemaal niet, want ik dacht: na 17 pillen per dag kunnen ze me in het ziekenhuis nog wel meer troep naar binnen laten werken, maar dat gaat niet gebeuren. Toen hebben we Eric(van projects abroad) gebeld, dezelfde man die me de pillen heeft gegeven. Hij is gekomen en vroeg aan me: huil omdat je denkt dat je dood gaat?! Ik dacht echt bij mezelf: natuurlijk niet!! Het was me gewoon allemaal eventjes te veel. De eerste week had ik nergens moeite mee. Ik had het te druk om na te denken over hoe ik me voelde, maar als je dan alleen in een kamer ligt en je ontzettend ziek voelt, dan krijg je plotseling teveel tijd. En daarom huilde ik, niet omdat ik dacht dat ik dood ging natuurlijk! Maar hier in Ghana huil je alleen als je een baby/peuter bent. Als je die leeftijd gepasseerd bent, krijg je een pak rammel. Dus ik moest stoppen me kinderachtig te gedragen en gewoon mee gaan naar het ziekenhuis. Dat heb ik niet gedaan, ik ben wel opgehouden met huilen ;) maar ik heb papa gebeld en hem de namen van de medicijnen doorgegeven. Papa heeft daarna voor mij de dokter gebeld en gevraagd wat ik moest doen. Gelukkig heb ik in Nederland een dokter die me niet zomaar voor elk pijntje een meter pillen voorschrijft, dus kreeg ik een goed advies: 'Stop met al die pillen!'. Dus dat heb ik gedaan en sindsdien gaat het wel wat beter, maar ik heb nog steeds moeite met eten en heb zojuist weer diaree gehad. Ik denk dat het eten voor mij hier een probleem is, want heel veel dingen zijn vloeibaar, pittig en plakkerig. Het lijkt alsof je baby voeding eet. Nergens hoef je echt op te kauwen. Dat is wel wat anders dan een bord gekookte aardappelen met boontjes en een slavink haha. Maargoed, daar zal ik dan maar aan moeten wennen.
Omdat ik vrijdagochtend geen zin had om weer 2 dagen in mijn uppie te zijn, besloot ik mee te gaan naar Accra. Het was een lange trip, met een heleboel bulten en Ghanese drempels en na drie uur kon ik nog amper zitten, want ik ben in die paar dagen nogal wat kilotjes kwijt geraakt. Het feest van de organisatie was niet echt veel aan, we deden wat spelletjes zoals stoelendans?!? en we hadden een buffet. Maar ik ben nog voorzichtig geweest met het eten, dus heb ik alleen wat rijst op. Na het eten zijn Sanne(Nl) en ik op het hoofdkantoor gebleven, want de rest ging uit. Ik moest echt slapen, want ik had de hele week zowat geslapen en nu was ik al de hele dag in touw.
De dag erna hadden we geen ontbijt, dus zijn in de shop van een tankstation wat te eten gaan kopen. Wat koekjes, want meer hadden ze niet. Na een grote zoektocht door Accra, kwamen we dan uiteindelijk terecht bij het TroTro station en konden we weer terug op de Tro naar Ho.
Ik ben blij dat we ons bevinden in Ho en niet in Accra. Wat een mega stad zeg. Het is net de randstad van Nederland, zoveel verkeer. Alleen hier toetert iedere auto en heeft iedereen lak aan de verkeersregels. Als je staat te wachten voor een verkeerslicht, dan lopen er mensen tussen de auto's door om spullen te verkopen. En iedereen draagt de meest zware dingen op het hoofd. Ongelooflijk. In Ho krijg je al aandacht omdat je blank bent, maar in Accra is dan nog veel erger. Alle straten zien letterlijk zwart van de mensen en als jij daar dan tussen loopt val je nogal op. Laat staan als je er met 8 blanke loopt. Wel voelde ik me daar een beetje onveilig. Ik was niet bang dat ze me wat aan zouden doen of zo, maar ik heb wel mijn tas goed in de gaten gehouden. Er waren zoveel mensen en je merkt het niet als ze een ritsje open trekken. Gelukkig heb ik al mijn westerse apparatuur nog haha!
Morgen ga ik weer mijn was doen. Vorige week had ik me netjes voorgenomen om dat voortaan twee keer in de week te doen, maar aangezien ik woensdag niet echt in staat was om het te doen, heb ik morgen weer een dikke berg was! Daarna gaan we lekker naar het zwembad en om 4 uur begint de finale van de Africa cup: Ghana - Egypte!! Dus als Ghana wint, denk ik dat Ho op zijn kop zal staan!
Jullie horen weer snel wat van me. Blijf maar veel berichten plaatsen, want dat vind ik leuk. En vooral als ik het even moeilijk heb!
Geniet daar van de kou en de sneeuw, stuur maar wat op. Is hier erg welkom!
Tot snel,
Kristel
-
30 Januari 2010 - 15:19
Nicole Tielemans:
Heej Kristel,
Leuk om je verhalen te lezen! Wat een hoop heb jij al meegemaakt zeg! Wel echt balen dat je nog steeds niet lekker bent, maar denk dat je lichaam gewoon nog aan het eten moet wennen. Over een tijdje zal het vast allemaal wel beter gaan:) Ben benieuwd naar de wedstrijd vanavond. Hoop dat het gezellig wordt en dat je toch wat mee kan genieten.
Ook echt leuk om die foto's van de bruiloft te zien. Wel leuk dat je ook wat Westerse trekjes ziet (zoals de bruidsjurk vond ik), natuurlijk niet alleen bij de bruiloft maar ook bij de rest van de foto's. Toch fijn dat het niet een hutje is van klei, maar 'gewoon' een huis met een badkamer en dergelijke! Echt heel fijn.
Ik wens je nog heel veel plezier en succes toe. En probeer echt te genieten van de goede en leuke momenten:)
Xx Nicole -
30 Januari 2010 - 15:48
ADBZ Chickenking:
Hee Kriss,
Veel plezier, leuke reisverslage. Zon bruiloft lijkt me kicke;) Veel succes ook daaro
Cheerio
Bram -
30 Januari 2010 - 15:57
Frans:
hallo Kris fijn je gesproken en gezien te hebben en ik hoop echt dat je gaat wennen daar en we je verhalen weer met plezier kunnen gaan lezen. Veel sterkte en nogmaals beterschap em pak het weer op zoals je begonnen bent we vogen je trouw heel veel groeten van mij hvj -
30 Januari 2010 - 16:42
Mama:
Hoi meid
Ik hoop voor je dat het nu eindelijk de goede kant uit gaat met je gezonheid. Eet maar veel fruit en als je een keer met de groep uit eten gaat kan je misschien iets uitzoeken wat je wel lekker vindt en smaakt.
Hier is alles goed, alleen is het koud en heeft het weer flink gesneeuwd en gaat het weer vriezen. Volgens het knmi staat er weer een vorstperiode voor de boeg met eerst flinke sneeuwbuien, dus het tegengestelde van wat het bij jou is.
Ik spreek je snel weer via skype, houd je taai.
Liefs en knuffel van mama -
30 Januari 2010 - 17:51
Tine:
Hoi hoi,
Nu snap ik het helemaal meissie maar denk zo als Pim, het komt allemaal goed. Wat leuk dat we toevallig op internet zaten en je even konden zien. Jij daar lekker in je hemdje en wij hier in de sneeuw. Je hebt het zelf kunnen zien via de webcam. Frans is nu ook naar het voetballen maar dat zal zeker niet zo spannend zijn. Ga genieten van deze voetbalmatch haha. Luister maar goed naar jullie mam en ga maar lekker veel fruit eten daar kan niets mee mis gaan. De pillen inderdaad de laan uit en nu maar weer vooruit kijken en maandag naar de kindjes. Veel liefs en dikkex van mij. -
30 Januari 2010 - 18:20
Marianne:
Hai Kristel
Goh meid wat vervelend voor je dat het nog niet wil lukken. maar ik hoop echt dat het nu snel beter zal gaan. En koude rijst met verschillende soorten vruchten erdoor is best te eten hoor. Doen wij zelfs in de zomer eten. En... eens komt alles goed, en ben je aan alles daar gewend. Ik hoop dat je vanavond lekker kan meegaan naar de voetbalwedstrijd. Heb je tenminste afleiding. Nou meissie sterkte met alles en beterschap.
Dikke knuf van Marianne
-
30 Januari 2010 - 19:27
Mirjam:
Ha Kristel,
Leuk hoor dat je zo snel weer een bericht erop zet. Hoop voor je dat je de dips nu gehad hebt, maar het hoort bij het volwassen en zelfstandig worden. Ik denk dat iedere vrijwilliger daar vroeg of laat tegenaan loopt, maar leuk is het niet!
Heb vandaag met Tine onze slaapkamerkast een metamorfose gegeven, echt leuk geworden met behang erop. We kunnen zo een stylingsbureautje beginnen :)
We gaan zo naar Joris om afscheid te nemen want hij vertrekt maandag met Projects Abroad voor 4 maanden naar Argentinië.
Succes met de was (de mijne zit in de machine, dat is iets makkelijker).
groetjes van Mirjam -
31 Januari 2010 - 02:54
Lars Dellemann:
Hee Kristel,
Hier een berichtje van een collega reiziger aan de andere kant van de wereld;)
Wat een leven toch, in het exotische afrika..
Jammer van je "lichamelijke gesteldheid", maar vaak heeft je lichaam inderdaad tijd nodig om aan het nieuwe eten, het nieuwe klimaat en het nieuwe ritme te wennen. Geef het de tijd, drink intussen genoeg water en vergeet niet te genieten van de momentjes dat je je wel goed voelt. Want je maakt heel wat bijzonders mee!
Hou je haaks!
Groetjes vanuit Perth. -
31 Januari 2010 - 08:52
Maaike Van Wiechen:
Heey Kristel,
Echt leuk om al die verhalen te lezen. Lijkt me leuk om dit allemaal mee te maken. Behalve de periode van ziek zijn. Hopelijk is het wennen aan het eten snel over, dan kun je weer echt genieten van het daar zijn ;)
Heel veel plezier nog en ik ben benieuwd naar je volgende verhaal ;)
xxx Maaike -
31 Januari 2010 - 09:35
Harry:
Hoi Kristel,
Je krijgt veel te verwerken daar in Ghana. Niet gek dat je dan af en toe even de weg kwijt raakt. Ik hoop dat je lichaam zich zal aanpassen aan het eten aldaar en dat je dan weer kunt genieten van al het moois dat je tegenkomt.
Liefs, Harry -
31 Januari 2010 - 14:38
Inge:
Hee meisje!
Echt jammer dat je zo ziek bent! Hopelijk voel je jezelf snel weer wat beter! Ik vind het echt leuk om je verhalen te lezen! En de foto's erbij maken het verhaal helemaal compleet! Hou jezelf taai! En geniet van de leuke momenten!
Die zullen er vast nog heeeeel veeel komen!!
Xx Ingee -
31 Januari 2010 - 19:46
Emma:
Hee meiske, je maakt wel veel mee zeg! Poehee. Gelukkig maar dat zelfs fucking Ghana internetverbinding heeft en dat je de Nederlandse buitenwereld snel op de hoogte kunt brengen. Ik ben blij dat je weer bent opgeknapt en dat je de Afrikaanse wereld weer verder kunt verkennen.
Hier gaat alles goed. Heb een kamer in Nijmegen, per 1 april. Dus kom maar gauw wat drinken als je terugbent. Hou je haaks, ben benieuwd naar je volgende verhaal. Liefs xx Emma -
31 Januari 2010 - 19:48
Emma:
PS: Jammer dat Ghana het kampioenschap niet heeft gewonnen, dan was het vast groot feest geweest! -
02 Februari 2010 - 09:58
Laurens:
Hai Kristel,
Wat vervelend dat jij je de hele tijd niet zo lekker voelt. Ik hoop dat het snel beter met je gaat en dat je kunt genieten van wat ghana allemaal te bieden heeft (naast raar en ander eten ;)). Ik deel je mening over Accra en ik denk dat jij in het echte Ghana zit (wat ook wel weer moeilijker is, want er is minder "afleiding" zoals in een grote stad). bezoek een keer Cape Coast dat is wel een leuke en interessante stad! Blijf veel contact houden met de andere vrijwilligers, die kunnen je ook door de moeilijke tijden heen helpen. Iedereen kent ze (ook ik toen ik in Zuid-Afrika zat) maar vecht je er doorheen en je komt er sterker uit. Veel plezier en succes.
groetjes uit NL
Laurens (Projects Abroad NL) -
02 Februari 2010 - 10:46
Rian,s Hairstyling:
Hallo Kristel,
Hoop dat je je zelf snel weer fit voel zodat je echt kunt gaan genieten.
Heb zojuist een kleine bijdrage gestort en hoop dat je daar wat kindjes blij mee gaat maken!
Zie vanavond jullie mam dus zal ik wel veel van je horen, gezellig.
Hier is alles prima alleen koud maar dat wist je al.Het nieuwe kapsalonnetje is over enkele weken klaar, je ziet het wel als je weer terug bent want dan zal het wel nodig zijn!!
Groetjes Rian -
02 Februari 2010 - 13:18
Mechteld:
Hoi Kristel
hopelijk ben je nu echt aan het opknappen en kun je weer gaan genieten van het lesgeven en alles wat je meemaakt. Het is leuk om je verslagen te lezen, blijf vooral schrijven, ik blijf wel lezen. Groetjes en geniet er van Mechteld -
02 Februari 2010 - 22:23
Frans:
hallo meisje alles goed nu een beetje?
Ik hoop t wel als je dit leest. Hier is het nog steeds ..... wer dus geniet maar lekker van t weer daar akl is het wel warm maar liever warm dan dit allemaal haha. Ik hoop dat je het normale leventje daar weer oppakt en we snel weer goede berichten van je horen. Groeten Frans
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
