Weer wat beter en update over school
Door: Kristel
Blijf op de hoogte en volg Kristel
03 Februari 2010 | Ghana, Ho
Hallo allemaal!
Afgelopen zondag hebben we heerlijk genoten van een dagje zwembad. Maar voordat we daar recht op hadden, moesten we weer een heleboel was doen. Omdat ik ziek was geweest en hier in het hete Ghana nogal veel zweet, had ik veel was. Maar gelukkig was er een beloning ! Rond 11 uur zijn we richting Freedom hotel gegaan en dat hotel heeft een zwembad met heerlijke bedjes! Om 4 uur zijn we naar ‘The white house’ gegaan, omdat daar de wedstrijd tussen Ghana en Egypte op tv was. Helaas heeft Ghana verloren, maar ik moet eerlijk zeggen dat Ghana wel beter was. Egypte had gewoon geluk(maar het was wel een mooie goal haha). Dus na de wedstrijd was er geen feestje in Ghana haha!
Maandag begon eindelijk mijn ritme weer terug te komen. Als je een hele week ziek op bed ligt, dan verlang je ook weer naar een ritme. Ook omdat ik dan weer een ritme heb met eten en zo. Dus maandag om 8 uur was ik netjes op school en de directeur was zo blij me te zien, want hij was heel erg bezorgd. Alle kinderen knuffelden mij en vroegen of ik echt weer beter was. Het exacte antwoord daarop weet ik zelf niet eens, omdat ik af en toe nog diaree heb en buikpijn. Maar het goede nieuws is in ieder geval dat ik weer kan eten en me wat beter voel.
Gedurende de tijd dat Michael(de leraar van klas 3, waar ik ook les geef) les gaf, heb ik foto’s gemaakt van Audrey. Ze heeft alle klassen een heel leuk Frans liedje geleerd over een clown en daar horen ook bewegingen bij. Alle kinderen moeten heel hard lachen en ze doen allemaal enthousiast mee. Alleen weet de helft niet wat ze zingen haha! Na de lunch heb ik de kinderen de kaboutplop dans geleerd in het Nederlands. Dat was echt hilarisch, omdat ze het echt heel grappig uitspreken. Ook kunnen ze het dansje erbij. Maar als ik niet mee zing, dan zijn ze de draad kwijt.
Een kwartiertje voordat ik naar huis ging, vertelde Michael, de leraar, dat hij dinsdag niet op school zou zijn en dat ik de lessen moest doen. Dus rond de 40 kinderen in mijn uppie. Ik dacht: Wat?!?
Ik moest Engels geven en citizenship. Gelukkig gaf hij me de boeken en vertelde hij waar ze waren, maar hun methode of lesgeven is zo anders dan in Nederland. Hier herhalen ze alles honderd keer en ik vraag me af of ze dan wel weten wat ze zeggen.
Na school ben ik mijn lessen gaan voorbereiden en ik had een grote opdracht voor ze bedacht. Ik had mijn Jip en Janneke stickers meegenomen, zodat als ze de opdracht juist hadden gemaakt, ik ze een sticker kon geven. Alleen de dinsdag liep anders…
De eerste les op dinsdag was Frans. Audrey heeft de les gegeven en gedurende die les waren de kinderen heel erg onrustig en totaal niet geconcentreerd. Na de pauze, was het mijn beurt. Ik was helemaal alleen, geen een leraar of klassenassistent kwam me helpen. Dus na een paar keer flink schreeuwen, waren ze eindelijk stil. Ik had de opdracht op het bord geschreven en uitgelegd dat ze het moesten opschrijven in hun schrift. Maar op de een of andere manier begreep niemand de opdracht, terwijl het echt helemaal niet moeilijk was. Ze moesten gewoon woorden aan elkaar koppelen. En in de boeken die de leraar mij gegeven had, stonden ook dat soort opgaven. Dus na 30 minuten hadden de leerlingen eindelijk de opdracht overgenomen in hun schriften en daarna moesten ze de opdracht nog gaan maken. Maar ze werden steeds onrustiger en twee kinderen gingen vechten. Als de kinderen hier vervelend zijn, krijgen ze klappen met een stok. Maar de kinderen weten dat ik ze niet sla, dus daarom gaan ze gewoon door als ik boos word. Nadat ik klaar was met mijn les, was de tijd nog niet voorbij. Ik heb ze aan het werk gezet, of ja, zover dat nog mogelijk was en ben even gaan praten met de Ewe lerares(Ewe is de lokale taal). Zij helpt af en toe in andere klassen. Dus ik vroeg haar of ze misschien alvast kon starten met haar Ewe les, omdat ze die na de lunch zouden hebben. En ik legde haar uit dat de kinderen erg onrustig waren en niet goed luisterden. Dus de Ewe lerares ging naar mijn klas en sloeg alle kinderen heel erg hard en zei dat dit de straf was, omdat ze niet naar mij luisterden. Ik voelde me zo stom, want alle kinderen huilde en keken mij aan. Terwijl ik helemaal niet gevraagd had om straf zoals deze. Gelukkig snapte de kinderen dat ook, want toen ik wegging lachte ze allemaal weer. Maar ik voelde me wel schuldig, want de lerares sloeg ze echt heel hard op hun rug.
Na school zijn Audrey en ik een nieuwe, simpele telefoon gaan kopen. Mijn telefoon uit Nederland werkt hier heel erg slecht, vooral als ik wil smsen. Dat komt doordat ik touchscreen heb en ik denk dat door de temperatuur mijn touchscreen niet zo goed werkt. Gelukkig kon ik voor 35 Cedi(17,50 euro) een hele mooie telefoon kopen en er zit zelfs een mogelijkheid op om radio te luisteren.
Daarna zijn we naar een winkel gegaan waar je een kleding kunt laten maken. Ik heb een hele mooie stof uitgezocht. De stof heeft verschillende kleuren blauw en er staat een grote giraf op. De jurk wordt helemaal op maat gemaakt en van deze stof is er maar een. Van de stof die overblijft, zal een tas worden gemaakt. Ik ben zo benieuwd hoe het gaat worden. Audrey heeft hetzelfde model gekozen, alleen een andere stof. Een gele/oranje stof met echte Afrikaanse hutjes erop. Ook erg mooi. Over twee weken zijn de jurken af en dan zal ik foto’s op internet plaatsen van de jurk.
In de winkel werkt tijdelijk ook een blanke vrouw, ze komt uit Amerika. Ze vertelde ons over een school, midden in het jungle. Daar wonen mensen die echt heel erg arm zijn en haar man heeft daar een project opgezet. Hij is daar een school aan het bouwen en is nu op zoek naar leraren. Want de leraren die daar nu zijn, zijn heel erg slecht en totaal niet actief. Ze zoeken eigenlijk mensen die ze komt wakker schudden, om het zo maar even te zeggen. Ik heb heel lang met de vrouw gepraat en besloten om haar in contact te brengen met Kwasi. Dat is de hoofdcoordinator in Ho. Audrey en ik zouden namelijk heel graag gaan helpen in die school om de leraren te helpen met lesgeven. Ook zou dit een mooie kans zijn voor mij, omdat ik dan echt iets kan bijdragen voor de arme bevolking. Mijn school is over het algemeen nogal rijk en ik wil niet al mijn ingezamelde geld gebruiken voor deze school. Daarom ga ik zo snel mogelijk met meerdere vrijwilligers naar dit dorp toe en dan kijken wat wij kunnen betekenen voor deze school en dit dorp. Ik houd jullie op de hoogte!
De foto's komen een andere keer, want ik krijg ze nu niet op de pc gezet.
Liefs Kristel
P.S. Gisteren is er een nieuwe vrijwilliger gekomen uit Engeland, haar naam is Charlotte. Audrey, Dorianne en ik kunnen veel van haar leren, want ze spreekt natuurlijk Engels. Met dat mooie accent!! Dus misschien, als ik goed luister, kan ik het ook na een paar maanden haha!!
Afgelopen zondag hebben we heerlijk genoten van een dagje zwembad. Maar voordat we daar recht op hadden, moesten we weer een heleboel was doen. Omdat ik ziek was geweest en hier in het hete Ghana nogal veel zweet, had ik veel was. Maar gelukkig was er een beloning ! Rond 11 uur zijn we richting Freedom hotel gegaan en dat hotel heeft een zwembad met heerlijke bedjes! Om 4 uur zijn we naar ‘The white house’ gegaan, omdat daar de wedstrijd tussen Ghana en Egypte op tv was. Helaas heeft Ghana verloren, maar ik moet eerlijk zeggen dat Ghana wel beter was. Egypte had gewoon geluk(maar het was wel een mooie goal haha). Dus na de wedstrijd was er geen feestje in Ghana haha!
Maandag begon eindelijk mijn ritme weer terug te komen. Als je een hele week ziek op bed ligt, dan verlang je ook weer naar een ritme. Ook omdat ik dan weer een ritme heb met eten en zo. Dus maandag om 8 uur was ik netjes op school en de directeur was zo blij me te zien, want hij was heel erg bezorgd. Alle kinderen knuffelden mij en vroegen of ik echt weer beter was. Het exacte antwoord daarop weet ik zelf niet eens, omdat ik af en toe nog diaree heb en buikpijn. Maar het goede nieuws is in ieder geval dat ik weer kan eten en me wat beter voel.
Gedurende de tijd dat Michael(de leraar van klas 3, waar ik ook les geef) les gaf, heb ik foto’s gemaakt van Audrey. Ze heeft alle klassen een heel leuk Frans liedje geleerd over een clown en daar horen ook bewegingen bij. Alle kinderen moeten heel hard lachen en ze doen allemaal enthousiast mee. Alleen weet de helft niet wat ze zingen haha! Na de lunch heb ik de kinderen de kaboutplop dans geleerd in het Nederlands. Dat was echt hilarisch, omdat ze het echt heel grappig uitspreken. Ook kunnen ze het dansje erbij. Maar als ik niet mee zing, dan zijn ze de draad kwijt.
Een kwartiertje voordat ik naar huis ging, vertelde Michael, de leraar, dat hij dinsdag niet op school zou zijn en dat ik de lessen moest doen. Dus rond de 40 kinderen in mijn uppie. Ik dacht: Wat?!?
Ik moest Engels geven en citizenship. Gelukkig gaf hij me de boeken en vertelde hij waar ze waren, maar hun methode of lesgeven is zo anders dan in Nederland. Hier herhalen ze alles honderd keer en ik vraag me af of ze dan wel weten wat ze zeggen.
Na school ben ik mijn lessen gaan voorbereiden en ik had een grote opdracht voor ze bedacht. Ik had mijn Jip en Janneke stickers meegenomen, zodat als ze de opdracht juist hadden gemaakt, ik ze een sticker kon geven. Alleen de dinsdag liep anders…
De eerste les op dinsdag was Frans. Audrey heeft de les gegeven en gedurende die les waren de kinderen heel erg onrustig en totaal niet geconcentreerd. Na de pauze, was het mijn beurt. Ik was helemaal alleen, geen een leraar of klassenassistent kwam me helpen. Dus na een paar keer flink schreeuwen, waren ze eindelijk stil. Ik had de opdracht op het bord geschreven en uitgelegd dat ze het moesten opschrijven in hun schrift. Maar op de een of andere manier begreep niemand de opdracht, terwijl het echt helemaal niet moeilijk was. Ze moesten gewoon woorden aan elkaar koppelen. En in de boeken die de leraar mij gegeven had, stonden ook dat soort opgaven. Dus na 30 minuten hadden de leerlingen eindelijk de opdracht overgenomen in hun schriften en daarna moesten ze de opdracht nog gaan maken. Maar ze werden steeds onrustiger en twee kinderen gingen vechten. Als de kinderen hier vervelend zijn, krijgen ze klappen met een stok. Maar de kinderen weten dat ik ze niet sla, dus daarom gaan ze gewoon door als ik boos word. Nadat ik klaar was met mijn les, was de tijd nog niet voorbij. Ik heb ze aan het werk gezet, of ja, zover dat nog mogelijk was en ben even gaan praten met de Ewe lerares(Ewe is de lokale taal). Zij helpt af en toe in andere klassen. Dus ik vroeg haar of ze misschien alvast kon starten met haar Ewe les, omdat ze die na de lunch zouden hebben. En ik legde haar uit dat de kinderen erg onrustig waren en niet goed luisterden. Dus de Ewe lerares ging naar mijn klas en sloeg alle kinderen heel erg hard en zei dat dit de straf was, omdat ze niet naar mij luisterden. Ik voelde me zo stom, want alle kinderen huilde en keken mij aan. Terwijl ik helemaal niet gevraagd had om straf zoals deze. Gelukkig snapte de kinderen dat ook, want toen ik wegging lachte ze allemaal weer. Maar ik voelde me wel schuldig, want de lerares sloeg ze echt heel hard op hun rug.
Na school zijn Audrey en ik een nieuwe, simpele telefoon gaan kopen. Mijn telefoon uit Nederland werkt hier heel erg slecht, vooral als ik wil smsen. Dat komt doordat ik touchscreen heb en ik denk dat door de temperatuur mijn touchscreen niet zo goed werkt. Gelukkig kon ik voor 35 Cedi(17,50 euro) een hele mooie telefoon kopen en er zit zelfs een mogelijkheid op om radio te luisteren.
Daarna zijn we naar een winkel gegaan waar je een kleding kunt laten maken. Ik heb een hele mooie stof uitgezocht. De stof heeft verschillende kleuren blauw en er staat een grote giraf op. De jurk wordt helemaal op maat gemaakt en van deze stof is er maar een. Van de stof die overblijft, zal een tas worden gemaakt. Ik ben zo benieuwd hoe het gaat worden. Audrey heeft hetzelfde model gekozen, alleen een andere stof. Een gele/oranje stof met echte Afrikaanse hutjes erop. Ook erg mooi. Over twee weken zijn de jurken af en dan zal ik foto’s op internet plaatsen van de jurk.
In de winkel werkt tijdelijk ook een blanke vrouw, ze komt uit Amerika. Ze vertelde ons over een school, midden in het jungle. Daar wonen mensen die echt heel erg arm zijn en haar man heeft daar een project opgezet. Hij is daar een school aan het bouwen en is nu op zoek naar leraren. Want de leraren die daar nu zijn, zijn heel erg slecht en totaal niet actief. Ze zoeken eigenlijk mensen die ze komt wakker schudden, om het zo maar even te zeggen. Ik heb heel lang met de vrouw gepraat en besloten om haar in contact te brengen met Kwasi. Dat is de hoofdcoordinator in Ho. Audrey en ik zouden namelijk heel graag gaan helpen in die school om de leraren te helpen met lesgeven. Ook zou dit een mooie kans zijn voor mij, omdat ik dan echt iets kan bijdragen voor de arme bevolking. Mijn school is over het algemeen nogal rijk en ik wil niet al mijn ingezamelde geld gebruiken voor deze school. Daarom ga ik zo snel mogelijk met meerdere vrijwilligers naar dit dorp toe en dan kijken wat wij kunnen betekenen voor deze school en dit dorp. Ik houd jullie op de hoogte!
De foto's komen een andere keer, want ik krijg ze nu niet op de pc gezet.
Liefs Kristel
P.S. Gisteren is er een nieuwe vrijwilliger gekomen uit Engeland, haar naam is Charlotte. Audrey, Dorianne en ik kunnen veel van haar leren, want ze spreekt natuurlijk Engels. Met dat mooie accent!! Dus misschien, als ik goed luister, kan ik het ook na een paar maanden haha!!
-
03 Februari 2010 - 15:55
Suus:
Wat een leuk bericht! Je klinkt weer helemaal opgewekt.
Ik ben benieuwd nar de jurk. Wellicht iets voor juni? :)
En ik ben benieuwd naar de fotos van de plop dans, of zijn die er niet?
Liefs,
Suus
-
03 Februari 2010 - 16:14
Hanne:
Pff nounou, t is me wel een klasje zo te horen, haha! Gelukkig dat je gezondheid al een stuk beter gaat. Ik ben heel benieuwd hoe het gaat lopen met die school midden in de jungle; dat lijkt me echt heel interessant!
Ik zal het vanzelf te lezen krijgen neem ik aan..;)
xX
Hanne -
03 Februari 2010 - 18:20
Papa:
Hé meiske,
Het positivisme overheerst weer en daar ben ik ontzettend blij mee. Ik ga er maar vanuit dat je spijsvertering ontregeld is geweest door teveel eten in combinatie met een "buitenlandse" salade. Ook een gewaarschuwde vrouw telt voor twee, dat blijkt wel.
Nu de concentratie weer richting het project gaat,kom je leuke dingen tegen: Ghanese discipline, al dan niet met stok, lesgeven en daar dan niet begrepen worden, Nederlandse teksten leren met een bijbehorend Belgisch dansje en dan ook nog een jurk van Afrikaans stof: ik ben benieuwd of die lange nek van die giraffe op die korte jurk van jou gaat passen.
Verder ben ik benieuwd of je er in slaagt om samen met Audrey het andere project op te mogen pakken.Het zal meer bevredigend werken als je sponsorgelden daar besteed kunnen worden.
Blijf zo optimistisch en alles komt goed! Toch?
Groeten en XxXxX -
03 Februari 2010 - 20:59
Wil En Maria:
Hoi Kristel
We vinden het iedere keer weer leuk om je verhalen te lezen. Gelukkig gaat het weer beter met je,zodat je weer les kunt geven op school,we zijn wel geschrokken van de straf die ze daar uitdelen en kunnen ons voorstellen dat je daar niet blij mee bent.Het zou mooi zijn als je op die andere school les mocht gaan geven en we denken dat je daar meer voldoening van zult hebben.Blijf genieten van je tijd in Ghana en van die leuke verhalen schrijven, wij lezen ze graag. Groetjes Wil en Maria -
03 Februari 2010 - 22:15
Marion/Fons:
Leuk weer wat te lezen van jou en dat het weer beter met je gaat, gelukkig.Wat zal jij je rot gevoeld hebben met 40 kinderen!! in de klas waarvan er verschillende niet willen luisteren en dat er dan geslagen moet worden.Kan dat niet anders?
Het is te hopen voor jou dat je misschien de kans krijgt om aan dat andere projekt mee te mogen doen.Geeft je ook een fijner gevoel.
Kristel succes weer en tot het volgende reisverslag. -
03 Februari 2010 - 22:26
Frans:
hallo Kristel ten eerste even niet opletten op mijn fouten ik heb nogal eens last van mijn ogen en dan tik ik een verkeerde letter ach ja dat is de ouderdom hahaha. Ik ben ook blij dat het weer wat beter gaat alleen niet te veel afvallen he anders kan die dikkop het niet meer bijhouden deze zit nu op 4 kilo afgevallen heb nog 74 dagen om iets meer af te vallen dat valt niet mee ik denk dat ik maar naar ghana kom als t niet lukt. Voor de rest zijn we nu even bezig met de ziekte van marianne dat snap je wel dus er zal even iets minder gereageerd worden totdat het weer goed gaat met haar. MAAAR we blijven je verhalen geweldig vinden en lezen ze goed vooral omdat Pim er ook nog neer toe meot misschien nog wel een weekje eerder als t lukt. Ik hoop het voor juliie dan wordt het eerdr weer samen zijn voor jullie tweetjes nou ik ga naar bed moet er weer vreog uit groeten van mij hvj
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
